Úrval - 01.10.1968, Qupperneq 67

BYRON LÁVARÐUR OG GUICCIOLI GREIFYNJA
65
eyjum, hvatti til þess, að meðhöndl-
uninni skyldi haldið áfram. Og svo
var gert.
Byron settist að mjög nálægt
heimili Teresu og greifans hennar
og hitti hana á hverjum degi „á
hinum viðeigandi (og óviðeigandi)
tímum“. Hann lét senda sér hest-
ana sína frá Feneyjum. Hann reið
ýmist um sveitirnar á sínum eigin
góðu hestum eða var ekið um í
vagni greifans, en fyrir hann var
beitt sex úrvalshestum. Þetta fyrir-
komulag, eins konar riddaraleg
þjónusta (Cavalier ‘Serventism)
annars manns en eiginmanns, var
mjög útbreitt á Ítalíu í þá daga og
naut sannrar virðingar, énda skrif-
aði Byron vinum sínum í Lundún-
um eitt sinn svofelldar línur: „Það
er mjög svipað hér um slóðir. I
Faenza er Kinnaird lávarður með
óperusöngkonu, og í gistihúsi í
sömu borg er prins frá Napólí, sem
þjónar eiginkonu merkisbera borg-
arinnar. . . . “
Eftir því sem þess sáust glöggar
merki, að Teresa var að ná fullri
heilsu, virtist eiginmaður hennar
verða óþolinmóðari. Hann var
frægur sem mjög afbrýðisamur
eiginmaður, og það var sagt, að
hann hefði látið ráða elskhuga
tveggja fyrri eiginkvenna sinna af
dögum. Byron hripaði vini sínum
þessar línur, en í þeim má greina
svolítinn ótta: „Ég mun ekki verða
hissa á því, þótt ég haldi burt með
rýting í innyflunum einhvern góð-
an veðurdaginn. ... “ En ótti hans
dró samt ekki úr ástarhitanum.
Svo vel þjónaði hann Teresu
greifynju, að hún hafði náð fullri
heilsu í byrjun ágúst. Og þá krafð-
ist eiginmaður hennar þess, að hún
kæmi með honum í ferð til óðala
hans í Bologna. Byron lávarði leizt
ekki á að rölta alla þá leið á eftir
henni sem „riddaralegur þjónn“
hennar, og því grátbað hann hana
um að strjúka á brott með sér og
yfirgefa greifann að fullu og öllu.
En Ttresu hrylÞi við til’iugs. ninni
einni, enc’a iieíur ííalskur rithöf-
undur viðhaft þessi orð um slíkar
aðstæður: „ítalskri konu fyrirgefst
allt nema að yfirgefa eiginmann
sinn.... Það eitt er mistök á ftal-
íu. Þess í stað stakk hún upp
á því, að hún léki Júlíu, létist vera
önduð og léti leggja sig í grafhýsi
sitt, en þaðan skyldi hún flýja í
faðm hans, því að á þann hátt tæk-
ist henni að bjarga heiðri nafns
síns. En Byron var mótfallinn þess-
ari rómantísku áætlun og reyndi
því að sætta sig við hlutverk sitt.
Um miðjan ágúst var hann kominn
til Bologna, og viku síðar dró greif-
inn Teresu með sér í enn eina ferð-
ina.
En í þetta skipti elti Byron þau
ekki. Hann varð eftir í Bologna og
reikaði að tómu heimili Teresu, al-
tekinn depurð og leiða. Þar fann
hann eina af bókunum, sem hún
hafði verið að lesa. Hann greip
hana, fór með hana niður í garð-
inn, og altekinn lífsleiða skrifaði
hann þetta ódauðlega ástarbréf á
saurblaðið:
„Mín kæra Teresa. —-----------Ég
hef lesið þessa bók í garðinum þín-
um. Þú varst fjarverandi, ástin
mín, því að annars hefði ég ekki