Úrval - 01.10.1968, Blaðsíða 68

66
ÚRVAL
getað lesið hana. Þetta var uppá-
haldsbókin þín, og höfundur henn-
ar var vinur minn. Þú munt ekki
skilja þessi ensku orð, og aðrir
munu ekki skilja þau, sem er ástæð-
an fyrir því, að ég hef ekki hripað
þau á ítölsku. En þú mimt þekkja
rithönd hans, sem elskaði þig af
ástríðu, og þú munt skilja, að með
bók úr þinni eigu milli handanna
gat hann aðeins hugsað um ástina.
f því orði, sem er fagurt á öllum
tungum, en fegurst á þinni, Amor
mio, felst tilvera mín hér eftir. Ég
finn, að ég lifi hér, og ég óttast, að
ég muni lifa áfram. Þú munt
ákvarða, í hvaða tilgangi ég lifi.
Örlög mín eru í þínum höndum, og
þú ert kona, sautján ára að aldri,
er hefur aðeins dvalið tvö síðustu
árin utan klausturmúranna. Sg óska
þess, að þú hefðir verið þar kyrr,
óska þess af öllu hjarta, eða að ég
hefði að minnsta kosti aldrei hitt
þig, gifta öðrum.
En þetta er allt um seinan. Eg
elska þig, og þú elskar mig, að
minnsta kosti segir þú það og hegð-
ar þér eins og þú gerðir það, sem
er mikil huggun, hvað sem verða
mun. En ég geri meira en að elska
þig og get ekki hætt að elska þig.
Hugsaðu stundum til mín, þegar
Alparnir og hafið skilja okkur að,
en það mundu þau aldrei gera, nema
þú óskir þess.
Byron.“
Teresa og greifinn sneru loks
aftur heim í september, og það
virðist sem einhver orðaskipti hafi
átt sér stað, því að greifinn hélt
skömmu síðar til Ravenna . . . og
skildi eiginkonu sína eftir. Og áð-
ur en vikan var á enda, voru þau
Byron lögð af stað til Feneyja. f
orði kveðnu var slíkt með sam-
þykki greifans, því að Teresa hafði
talið honum trú um, að heilsa henn-
ar krefðist þess, að hún „færi í frí“.
Og hann hafði „samþykkt, að Byr-
on lávarður væri fylgdarmaður
hennar í ferðinni", eins og hún orð-
ar það.
„Þegar ég kom til Feneyja,"
skrifar Teresa, „skipuðu læknarn-
ir mér, að ég skyldi reyna fjalla-
loftið, og þar sem Byron lávarður
hafði til umráða hús í La Mira,
lét hann mér það eftir og kom svo
þangað til þess að búa þar undir
sama þaki.“
En þetta fyrirkomulag reyndist
nú samt ekki vera klappað og klárt
í einum hvelli. Innan tveggja vikna
barst bréf frá Guiecioli greifa, þar
sem hann bað Byron lávarð um að
„lána“ sér þúsund pund í „kaup-
sýsluskyni“. Þetta virtist vera það
verð, sem greifinn setti upp fyrir
samþykki sitt fyrir fyrirkomulagi
þessu. Byron varð ofsareiður og
þverneitaði þessu. Þá birtist greif-
inn snögglega í fyrstu viku í nóv-
ember í La Mira og krafðist þess,
að konan hans sneri heim aftur.
Hún grét og sárbað hann, en að
lokum varð hún við beiðni eigin-
manns síns og hélt burt frá La
Mira með loforði um, að hún skyldi
aldrei hitta Byron lávarð framar.
Dapurleikinn náði nú aftur helj-
artökum á Byron, og hann fór nú
að hugsa um að yfirgefa Ítalíu og
snúa jafnvel heim til Englands. Er
Teresa heyrði um þessa fyrirhug-
uðu brottför hans, skrifaði hún hon-