Úrval - 01.10.1968, Qupperneq 69

BYRON LÁVARÐUR OG GUICCIOLI GREIFYNJA
67
um í ofboði og grátbað hann um að
fara hvergi, heldur koma á hennar
fund í Ravenna. Byron svaraði bréfi
hennar á þessa leið:
„Þú ert og munt ætíð verða efst
í huga mér. En sem stendur líður
mér hræðilega, þar eð ég veit ekki,
hvora ákvörðunina taka skal. Ann-
ars vegar óttast ég, að ég muni
koma þér í óbærilega aðstöðu, sem
hafi ófyrirsjáanlegar afleiðingar, ef
ég sný aftur til Ravenna, og hins
vegar óttast ég, að ég muni glata
bæði þér og mér og allri þeirri ham-
ingju, sem ég hef nokkru sinni
kynnzt og notið, ef mér auðnast
aldrei að sjá þig aftur. Ég bið, ég
sárbið þig að láta huggast og að
trúa því, að mér er um megn að
hætta að elska þig nema með því
að glata lífi mínu. ... Ég fer burt
til þess að bjarga þér og yfirgef
land, sem verður mér óþolandi án
þín. . Það er ekki nóg, að ég
verði að yfirgefa þig, af ástæðum,
sem þú munt brátt sannfærast um,
að eru gildar. Það er ekki nóg, að
ég verði að þjóta burt frá Italíu
helsærður á hjarta, eftir að hafa
eytt öllum dögum í einveru, síðan
þú fórst burt, veikur bæði á líkama
og sál, heldur verð ég líka að þola
ásakanir þínar án þess að svara
þeim og án þess að eiga þær skilið.
Vertu sæl! í þeim orðum er fólg-
inn dauði hamingju minnar.“
Orð þessi særðu Teresu í hjarta-
stað. Hún varð samstundis veik að
nýju og lagðist í rúmið. Hún fékkst
varla til þess að borða eða drekka
og virtist veslast upp. Faðir hennar
og frændi óttuðust um líf hennar
og gátu talið greifann á að hætta
andstöðu sinni gegn því, að hún
hitti Byron. Byron var í þann veg-
inn að fara og hafði gengið frá öll-
um farangri sínum, þegar honum
barst áríðandi orðsending frá Camba
greifa, föður Teresu, með bón um
að koma tafarlaust til Ravenna. Og
þar tók Teresa honum opnum örm-
um.
í þetta skipti settist Byron að í
sjálfri Palazzo Guiccioli, þ. e. á
heimili Guicciolihjónanna, og þar
áttu þau Teresa og Byron sífelldar
unaðsstundir um nokkurra mánaða
skeið. En nú gat greifinn ekki af-
borið þetta ástand lengur, og hann
krafðist þess að lokum, að Teresa
sliti annaðhvort öllu sambandi við
elskhuga sinn eða hann færi ann-
ars fram á opinberlegan aðskilnað
þeirra hjónanna fyrir dómstólunum.
En Teresa neitaði eindregið að slíta
samvistum við manninn, sem hún
elskaði.
Byron skrifaði þessar línur um
þessa skilnaðarhótun nokkrum mán-
uðum síðar: „Enn er þessari skiln-
aðarhótun haldið til streitu, og öll
veröldin hefur blandazt inn í þetta,
þar með taldir prestar og kardínál-
ar.... Hann hef ur verið að reyna
að afla sönnunargagna, en getur
ekki fengið nein fullnægjandi. Það,
sem nægði til fimmtíu hjónaskiln-
aða í Englandi, nægir sem sé ekki
hér. Hér verður að vera um að
ræða algerlega óyggjandi sannanir.
Allir ættingjar hennar eru hon-
um bálreiðir. Faðir hennar hefur
skorað hann á hólm, sem er alveg
óþarfur hreystivottur, því að hann
berst ekki, þótt hann sé grunaður
um tvö morð, og er annað þeirra