Úrval - 01.10.1968, Blaðsíða 73

Fyrir þrjátíu árum gat læknir, sem fann krabbamein á háu stigi
hjá sjúklingi, lítið gert nema lina þjáningar hans og reyna að
liugga hann. Meðul hafði hann engin. Fyrir fimmtán árum voru
þegar fundin lyf, sem gátu dregið úr vexti œxlisins. Og þó að
sjúklingurinn komi til lœknis nú á dögum með krabbamein, sem
ekki er framar unnt að lækna til fulls, getur lœknirinn oft dregið
úr því og haldið því í skefjum um lengri eða skemmri tíma.
Dánarorsök:
Krabbamein
Eftir Von LAWRENCE GALTON
Ung kona, þrjátíu og
sjö ára að aldri og
£ tveggja barna móðir,
hefur sagt okkur ömur-
lega sögu af sjúkdómi
sínum.
27. maí 1966 fann heimilislæknir
hennar (sem gerði á henni almenna
rannsókn einu sinni á ári) bris í
hægra brjósti, og í stað þess að vara
hana við, sagði hann: „Þessi bris
eru oftast góðkynjuð." Samt bað
hann hana að koma aftur eftir tvo
mánuði. Hún kom 18. júlí og þá
sagðist hann ekki geta sagt neitt
með vissu, en bað hana að koma
aftur eftir þrjá mánuði. Hún kom
10. október en þá sagði hann að
hann fyndi brisið enn, og að rétt
væri að taka það, en bað hana að
vera rólega. Hann vísaði henni til
skurðlæknis. Síðan leið mánuður
áður en hún komst á sjúkrahús til
uppskurðar.
Þegar hún vaknaði af svæfing-
unni, sagði skurðlæknir hennar að
útlitið væri ekki gott, hann yrði að
taka allt brjóstið, því æxlið hefði
tekið breytingum síðan hann sá það
fyrst, — og það væri illt að hún
skyldi ekki koma fyrr.
„Hvernig stendur á því,“ sagði
þessi unga kona, „að læknarnir láta
sér nægja að þukla um æxli í
brjósti, fyrst hvorki er erfitt né
kostnaðarsamt að gera vefjarann-
Das Beste
71