Úrval - 01.10.1968, Síða 112

110
ÚRVAL
yfirlögregluþjóns í rannsóknardeild
ríkislögreglu Líbanons. Við hlið
hans sat Leon Levonian.
Það voru margar aðferðir, sem
hægt er að grípa til til þess að
flytja eiturlyf frá Sýrlandi til
Líbanons. Fyrir 30 árum notuðu
smyglarar úlfaldalestir til slíks.
Morfínbasinn var innsiglaður í
málmhylkj um og úlfaldarnir neydd-
ir til þess að gleypa hylki þessi.
Síðan löbbuðu dýrin bara yfir
iandamærin. Svo fór nú samt, að
tollyfirvöldin komust að sannleik-
anum, og þá var komið fyrir gegn-
umlýsingarvélum við eftirlitsstöðv-
ar á landamærunum. Þá fóru
smyglararnir að nota gúmpoka í
stað málmhylkjanna, því gúmpok-
arnir sáust ekki í gegnumlýsing-
artækjunum. En stimdum sprungu
pokarnir inrd í maga úlfaldans, og
þá reikaði skepnan í eiturlyfjavímu
að eftirlitsstöðinni eins og dauða-
drukkinn maður.
Þá fóru tollverðirnir að láta tor-
tryggilega úlfalda „laxera“ við
landamærin, en venjulega varð þó
að slátra dýrunum til þess að ná
eiturlyfjunum. Sagt er, að sumir
smyglarar hafi þá farið að notfæra
sér börn, sem enginn kærði sig um,
í stað úlfaldanna, þar eð það var
ódýrara að. kaupa þau og slátra þeim
en úlföldunum.
En nú er vinsælasta aðferðin sú,
að eiturlyfin eru falin í fólksbílum
eða vörubílum. Algengt bragð er
að fela morfínpoka innan um
hundruð kassa af ávöxtum eða
grænmeti aftan á bílpalli. Það
kostar ofboðslega vinnu og tíma að
leita vandlega í slíkum farm, og
því gefast jafnvel hinir samvizku-
smustu landamæraverðir upp á
slíkri fyrirhöfn. Önnur nýjung er
fólgin í því að geyma eiturlyfin í
loftþéttum ílátum, sem er svo difið
niður í geyma á olíuflutningabif-
reiðum og geymd þar.
En Leon Levonian hafði valið al-
beztu aðferðina og jafnframt þá
dýrustu. Hann hafði borgað Mall-
ouke yfirlögregluþjóni í ríkislög-
reglu Líbanons 800 dollara fyrir að
aka í einkabíl sínum til Sýrlands
og flytja síðan 50 kíló af morfín-
basa yfir landamærin inn í Líbanon.
yfirlögregluþjónninn var ekki
neinn venjulegur mútuþægur lög-
regluþjónn í þeim skilningi, sem
lagður er í slíkt í hinum vestræna
heimi. Hann var gerspilltur og
stærði sig af því, að hann væri ekki
neinn hræsnari. Hann stundaði
slarkbúlurnar í Beirut, veitti gest-
um sínum konunglega og var ekkert
að hafa fyrir því að látast lifa af
launum sínum einum. Viðskipti
hans við Levonian voru engin und-
antekning. Þar var bara um að ræða
einn samning af mörgum. Hann
hjálpaði oft mögulegum kaupend-
um eiturlyfja að finna seljendur og
öfugt. í rauninni áleit hann sig
vera heiðarlegan og áreiðanlegan
mann í slíkum viðskiptum, sem
tæki bara sín umboðslaun og léti
svo kaupanda og seljanda um að
ganga frá sínum viðskiptum. Abou
Salim var miðlari í landi, sem byggt
er þjóð, sem hefur gert þá atvinnu
að sannkallaðri listgrein.
Líbanon hefur í rauninni engin
náttúruauðæfi og engan iðnað, og
samt er það eitt mesta velmegun-