Úrval - 01.10.1968, Qupperneq 125

LlFANDl DAXJÐI TIL SOLU
123
stakiega vel með sjálfan sig. Hann
lifði á góðum, riæringarríkum mat
og át vel, þó að starf hans hefði
þau áhrif á líkama hans, að hann
hafði ógeð á mat. Hann drakk
mjög mikla mjólk á hverjum degi
og þvoði hendur sínar vandlega í
mjólk eftir störfin í rannsóknar-
stofunni. Hann fékk sér lúr síð-
degis og svaf þar að auki 8 tíma
á hverri nóttu. Hvíldin var honum
alveg bráðnauðsynleg.
En aðalhættan, sem Paoli óttað-
ist, var fólgin í því, að hann á-
netjaðist sjálfur heroininu og yrði
eiturlyfjaneytandi. Við vinnsluna
voru smáagnir af duftinu á sveimi
í loftinu, og hann vissi, að engin
efni á jarðríki gætu stöðvað þær
breytingar, sem gætu auðveldlega
hafizt í líkama hans. Hingað til
hafði hann ekki fundið nein ein-
kenni þess, að hann væri orðinn
háður heroininu, en hann var samt
áhyggjufullur. Nýlega hafði hann
byrjað að léttast. Hann var 6 fet á
hæð, en þrátt fyrir allan þann
mikla og góða mat, sem hann át,
gat hann ekki komið þunga sínum
upp í 135 pund. Húð hans var einn-
ig að byrja að verða gulleit og
veikluleg. Og það var eins og hún
héngi laus utan á beinum hans.
Jósef Paoli hlakkaði því til að
geta hætt störfum og setzt í helgan
stein á glæstu óðali sínu í Neðri-
Ölpum. Bara að viðskiptin gengju
ekki svona óskaplega vel! Domin-
ique Benucci ætlaði nefnilega að
borga honum 35.000 dollara fyrir
vinnsluna á þessum 50 kílóum af
morfínbasa. Auðvitað var rekstr-
arkostnaður rannsóknarstofu hans
mikill. En þegar allur kostnaður
hafði verið dreginn frá. nam nettó
gróði hans á mánuði hverjum
36.000 dollurum eða 360.000 doll-
urum á ári, því að hann tók sér
tveggja mánaða frí árlega. Já, væru
allir þessir peningar ekki svona
freistandi, mundi hann setjast í
helgan stein þegar á morgun!
BIFREIÐ, SKIP OG FLUGVÉL
Nú var eftir að ljúka tveim við-
fangsefnum, áður en Levonian gat
lagt af stað til Ameríku. Hið fyrra
snerti bifreiðina, sem flytja átti
heroinið í til Ameríku, Með milli-
göngu ættingja í Marseille hitti Le-
vonian Toros Malik, ungan náms-
mann, sem var búinn að panta ,far
til Ameríku með frönsku skipi, sem
sigla átti frá Le Havre í Norður-
Frakklandi. Hann spurði Toros að
því, hvort hann langaði til þess
að vinna sér inn svolitla peninga.
Hið eina, sem hann þurfti að gera,
var að fara með, nýja bifreið með
sér til New York um borð í franska
skipinu.
„Þú kaupir bifreiðina fyrir mína
peninga”, sagði Levonian tilboði
sínu til frekari skýringar, „og læt-
ur skrá hana á þínu nafni. Ég ek
bifreiðinni í nokkra daga, svo að
þú getir látið skrá hana sem not-
að farartæki í Ameríku”.
Ungi námsmaðurinn tók tilboð-
inu fegins hendi. Með því að not-
færa sér aðstoð, námsmannsins, gat
Levonian komizt hjá að borga þau
háu innflutningsgjöld, sem bílasal-
ar þurftu að borga. Og þá gæti
hann selt bifreiðina með 500 doll-
ara hagnaði vestra. Levonian