Úrval - 01.05.1976, Síða 96

94
URVAL
rauða. Staðurinn heitir síðan Drekk-
ingarvík.
24. apríl gerði Svarti fískur árás, og
Boone fékk skot í ökklann. Mánuði
síðar komu Shawnee-arnir aftur og
skutu á virkið frá því í dögun til
löngu eftir myrkur. Og snemma hinn
fíórða júlí gerðu þeir jafnvel enn
rammari árás. Þá brenndu þeir til
kaldra kola kofaþyrpinguna þar sem
áður stóð Boonesvirki.
Seint um haustið fréttu landnem-
arnir, að Kornleggur, æðsti höfðingi
Shawneemanna, og sonur hans,
hefðu fallið fyrir amerískum her-
mönnum við Randolphsvirki. Þetta
var svívirðilegur verknaður, því feðg-
arnir komu undir friðarfána. Þetta
voru slæmar fréttir. Kornleggur hafði
reynt að vingast við hvítu mennina,
og þessi morð gátu ekki leitt til
annars en haturs og hefndarhugar.
Þar á ofan var veturinn sá harðasti,
sem nokkur á þessum slóðum hafði
reynt. Og saltið var búið.
Landnemarnir gátu nú ekki unnið
húðir sínar né varðveitt kjötið, og
urðu dag eftir dag að lifa á rófum,
kornbrauði og endrum og eins
villibráð, svo þeir ákváðu að leggja
upp í saltleiðangur, meðan líkur voru
til að indíánarnir væru vetrartepptir í
þorpum sínum. Boone var fararstjóri,
og lagði upp snemma í janúar 1778.
En 7. febrúar náðu fíórir indíánar
honum á sitt vald, meðan hann var á
njósn. Innan stundar höfðu þeir fært
hann í búðir sínar.Þar varð hann fyrir
alvarlegu áfalli. Meðfram langeldin-
um sátu yfír 100 vopnaðir og
stríðsmálaliðar indíána — fullskipað-
ur hópur stríðsmanna undir stjórn
Svarta fískjar.
Boone og indíánahöfðinginn tók-
ust í hendur, og Svarti fískur spurði,
hvaðan mennirnir við saltsteinana
hefðu komið. Boone svaraði honum
því. Höfðinginn kinkaði kolli, hugsi
á svip, og sagði: ,,Á morgun drepum
við þá. Svo tökum við virki þitt.”
Boone sá í hendi sér, að indíánun-
um var þetta í lófa lagið, og ef
konunum og börnunum yrði ekki
slátrað á staðnum, myndu fá þeirra
lifa af vetrargönguna alla leið til
Ohio. En hann yppti öxlum, rólegur
í fasi og sagði: „Kannski. En margir
Shawnee-ar munu fálla lika. Það eru
30 góðar skyttur við saltið og tvisvar
sinnum það í virkinu.” Hann var
eðlilegur í fasi, og lýgin var mjög
sannfærandi.
Svo gerði hann tilboð. Hann skyldi
sjálfur fara fyrir indíánunum til
saltnámunnar og láta menn sína
gefast upp, ef Svarti fískur héti
honum því, að þeir yrðu ekki
skaðaðir. Þegar sumraði, gætu þeir
farið saman og tekið alla, sem eftir
væru 1 virkinu, með sér norður á
hestum. Hann sagði, að hvíta fólkið
færi með góðu, ef hann segði því
það, og annað hvort lifa með
Shawnee-indíánunum sem ,,töku-
börn” þeirra eða ganga á hönd
rauðstökkunum í Detroit. En þeir
myndu berjast til síðasta manns áður