Úrval - 01.05.1976, Síða 107

HJ ONÁBANDSLEIKURINN
105
inu ,,að nota og kasta”, taki nú orðið
einnig til hjónabandasleiksins, að æ
fleiri menn og konur séu nú reiðubú-
in að fela maka sína sömu örlögum
og bjórdósirnar. En ýmis vandamál
eru tengd þessu viðhorfl.
Hjónaskilnaður er á vissan hátt
eins og skotbardagi milli samvaxinna
tvíbura. Hvernig sem fer særast báðir
aðilarnir. Persónurnar tvær, sem
hjúfruð sig hvor að annarri í kyrrð
næturinnar, breytast nú í löglega
leigumorðingja, sem hamast við að
ganga af hjónabandinu dauðu.
ÞANNIG ÞARF ÞAÐ EKKI
AÐ VERA.
Sum hjónabönd eru auðvitað slys
allt frá byrjun. í slíkum tiifellum er
aðeins eitt, sem hefur í för með sér
meiri eyðileggingu en hjónaskiinaður
og það er að skilja ekki. En tökum
venjulegt hjónaband sem dæmi.
Hjónaband tveggja vel gefinna per-
sóna, sem elska hvor aðra og ganga í
hjónaband með „hálflukt” augu í
von um geysilega hamingju. Á milli
þeirra og hamingjunnar eru þó
nokkrar meiri háttar hindranir. Hér á
eftir er sex þeim algengustu lýst:
Það vill gleymast að taka tillit til
persónuleika og stöðu makans. Fyrir
hendi virðist vera einkennileg þver-
sögn, sem gerir það að verkum, að
fyrstu mánuðir hjónabandsins verða
fólki mjög erfið reynsla. Eiginmaður-
inn og eiginkonan unga hafa kannski
lifað sem sjálfstæðari. einhleypir
einstaklingar árurn saman. En nú
komast þau að því, að þau neyðast
skyndilega til að leika hlutverk
persónu, sem er barnslega háð
annarri persónu, hlutverk, sem þau
héldu, að þau hefðu losnað við að
eilífu, þegar þau giftust. Ungi
eiginmaðurinn kemst kannski að því,
að nú er hann orðinn háður konu,
eigi hann að fá sína uppáhaldsrétti,
verða vakinn á morgnana og fá
hjúkrun, ef hann fær kvef. Og
eiginkonan hans er viðkvæmari en
móðir hans var, hvaða allar kvartanir
snertir: ,,Ég trúði því bara ekki,
læknir. Bara vegna þess, að ég stakk
upp á því, við Janet, að hún færi I
nokkra matreiðslutíma, hvolfdi hún
öllum kvöldmatnum í vaskinn og
læsti sig inni í baðherbergi. Þetta
gerði hún mamma mín aldrei.”
Eða unga eiginkonan: „Læknir, sú
kvöð hjónabandsins, sem ergir mig
mest, er að verða að biðja Jim um
peninga til heimilisrekstursins. Það
er alveg eins og að vera komin heim
til pabba aftur. Jim svarar mér jafnvel
með sams konar raddblæ og pabbi,
raddblæ, sem notaður er, þegar verið
er að tala við litlar telpur. ”
Því er ekki hægt að neita, að það er
ýmislegt líkt með tengslum milli
hjóna annars vcgar og foreldra og
barna hins vegar, en einn þárrur
,,sigur stefnunnar” í hjónabandinu
er að leggja áherslu á allt það jákvæða
við slíkan skyldleika og afmá allt hið
neikvæða. Ást og ástúð, óeigingirni
og örlæti eru jákvæðir eiginleikar,
sem skynsamlegt er að hlúa að. Allt