Goðasteinn - 01.09.1970, Blaðsíða 23

mun að líkindum hafa eyðzt í plágunni miklu, 1402. Segja má, að
fólkið þar hafi horfið svo að segja sporlaust, og munu finnast
hliðstæður þess á landi hér. Líklegt er talið, að öskufall frá Kötlu
hafi einnig komið hér við sögu.
Áfram er ferðinni haldið. Uxatindar rísa í landnorðri. Fögur
sýn af Hánípu! Farið er yfir Syðri-Ófæru, upp Lambaskarðshóla.
Hér eru vikurlög óskapleg. Hér vestar eru Axlir. Þar uppi undra
góð skilyrði tii flugvallargerðar. Á allt þetta slær grænleitum lit;
mosinn er að ná yfirráðum. Og hér nálgumst við eina mestu jarð-
sprungu veraldarsögunnar, Eldgjá, sem nær frá Gjátindi vestur
í Mýrdalsjökul, nær Kötlu. Or sprungu þessari hefur runnið hraun-
leðja alla leið til sjávar, beggja vegna Tunguheiða. Vikurlögin
eru víða margra metra þykk. Hér má glöggt sjá lög jarðskorp-
unnar, og hér hlýtur að vera mikið verk að vinna fyrir jarðfræð-
inga.
Frá því ég fyrst man eftir, komu oft útlendir menn til okkar,
enskir, þýzkir og fleiri þjóða, og ferðinni var heitið norður í Eld-
gjá. Gæti ekki verið, að útlendingar viti meira um Eldgjá en ís-
lendingar? Nú er orðinn gífurlegur ferðamannastraumur þangað.
Hér eru einnig hinir heimsfrægu Ófærufossar með sinni undra
náttúrusmíð, Steinboganum. Væri ekki þörf á, að Náttúruverndar-
ráð hefði forgöngu um að friðlýsa þennan stað? Þarna eru þegar
orðin nokkur spjöll af mannavöldum, sérstaklega vegna bílaslóða,
sem vatn nær að renna eftir, og myndast við það djúpir skorn-
ingar, t. d. syðst á Skælingum og víðar.
Sú var leiðin seggjum frjáls,
sem þeir beiðast höfðu.
Hörðubreiðar háan háls
hestar skeiða gjörðu.
(Páll Jónsson 1862-1926)
Hörðubreiðarháls er langbrattur en að öðru leyti greiðfær, og
er líkast því, að keyrt sé á malbikuðum vegi, svo er vikurinn sam-
anþjappaður og fastur fyrir. Af Hörðubreiðarhálsi er víðsýnt og
fagurt að líta yfir landið í góðu skyggni, og nú fer að halla norður
Goðasteinn
21