Goðasteinn - 01.09.1970, Side 24

af urn stund. Hér er Skuggafjallakvísl. Tindafjall er á vinstri
hönd, Ljónstindur og fleiri fjallatindar á hægri hönd. Og við nálg-
umst Veðurháls. Það er eins og andrúmsloftið sé léttara, og manni
verður hugsað til gamla tímans, þegar Tungumenn sóttu sér björg
í bú til Fiskivatna um aldaraðir. Hér eru akreinaskipti, myndi
maður segja nú. Hinn forni Fiskivatnavegur er framhjá farinn, og
Grænafjallagarðsgata hin nýja er skýr. Brátt er Hellnafjall á
hægri hönd, allhátt, mosagróið, með hellum hér og þar, kinda-
stöðvar ákjósanlegar. Hér mun og vera akvegur til Fögrufjalla,
en brátt er beygt af leið í áttina til Tungnár. Þetta er gróðurleysa
hin nesta, háar sandöldur og sanddalir á milli þeirra, má segja,
ekkert við að styðjast. Bifreiðaslóðir standa hér ekki við stund-
inni lengur vegna sandfoks.
Áfram er ekið. Jepparnir eru reyndir; nú er loks færi á að sjá,
hvor betur má sín, sá brezki eða bandaríski, en ekki mátti þar
á milii sjá, þrátt fyrir nóg tilhlaup og nóg svigrúm. Annars dugði
ekki neitt gáttlæti; það þykknaði í lofti, og ein og ein snjófluga
sást fjúka. Hér í sandauðninni sést ekki stingandi strá. Það eina,
sem stingur í stúf við umhverfið, eru grjótfylitir stampar úr ryð-
fríum málmi, trúlega landmælingamerki.
Nú er ekið upp allmikinn bratta, og þar mun heita Breiðbakur.
Þegar upp kemur má sjá agnarlítinn mosagróður. Ekki myndi vera
auðvelt að rata hér um slóðir ef snjór hyldi bílaslóðina eða í nátt-
myrkri og þoku. Vægast sagt: litlir möguleikar. Við keyrðum hér
eftir skerjum og hæðabungum alllangan veg í bylþræsingi. Útlitið
var ekki gott til leitar, en öll él birta upp um síðir.
Við nálguðumst óðum leiðarenda og komum loks í nánd við
jökulröndina (Vatnajökull). Hér var staðar numið, og við geng-
um vestur á fjallsbrún, er kalla mætti Austurbarm. Nú stytti upp
og birti í lofti. Hér er fagurt um að litast. í norðvestri blasa við
Jökulheimar og Tungnárbotnar, og - líkt og það væri fyrir okkur
gert - stærsti jökull Evrópu fletti af sér þokuslæðunni. Það var
hvarvetna byrjað að létta til, og einmitt nú var staður og stund
til að huga að kindum. Við settumst að snæðingi, faver á sinn
klett til að njóta sem bezt hins stórbrotna landslags. Héðan sást
vel til skála Jöklarannsóknafélagsins, og cinnig mátti greina ein-
22
Goðastevm