Goðasteinn - 01.09.1970, Síða 50

ræði, ef þú vilt þau af mér þiggja.“ Ungmennið kvað já við, og
hóf þá hinn aldurhnigni maður mál sitt á þessa leið:
„Hið fyrsta heilræði, sem ég vil gefa þér, er þannig: Vertu
staðfastur í trúnni á drottin guð þinn, og ræk þú vel hans boðorð.
Þá mun þér vel vegna.
Annað: Vertu hófsamur í öllum hlutum, og varastu allan mun-
að, en umfram allt: neyttu ekki áfengra drykkja.
Þriðja: Varastu slæman félagsskap, því hver, sem leggur lag
sitt við slarkara og óhófsmenn, á það á hættu að lenda í sömu
löstum sjálfur.
Fjórða: Kostaðu kapps um að þekkja sjálfan þig, því hver,
sem ekki þekkir sjálfan sig, getur fallið fyrr en hann varir.
Fimmta: Vertu trúr hugsjón þinni og sjálfum þér, því hver,
sem stefnir ávallt að settu marki og lætur ei bugast, þótt móti
blási, hann mun sigri ná, en hinn, sem lætur berast með straumn-
um, hvarflar frá einu til annars, hann verður aldrei annað en
leiksoppur heimsins.
Fleiri heilræði gef ég þér ekki, en nú vil ég sýna þér braut þá,
sem þú átt að ganga. Hún er erfið og á henni margar torfærur, en
þú munt yfirstíga þær allar, ef þú heldur heilræði mín.“ Þótti ung-
lingnum maðurinn þá benda í austur, og þar sá hann óförnu braut-
ina liggja, um hæðir og hálsa, kletta og klungur, en við enda
hennar sá hann hátt fjall. Vissi hann, að brautin væri á enda
runnin og fullum sigri náð, þegar hann kæmist á hæsta tind fjalls-
ins.
Þegar æskumaðurinn sá þetta, fann hann til sterkrar löngunar
að komast að þessu takmarki og þóttist leggja út á brautina. Eigi
hafði hann iengi gengið, þegar hann mætti mönnum, sem heilsuðu
honum og spurðu, hvert ferð hans væri heitið. Hann sagði hið
sanna. Virtust þeir verða áhyggjufullir við svar hans og sögðu:
„Þessi braut er erfið og ófarandi. Við höfum reynt það og þótti
ekki svara kostnaði að slíta þannig kröftunum við að klungfast
þessa grýttu leið og fara þannig á mis við allan hinn glaðværa
glaum heimsins, sem réttir út arma sína móti oss, en á brautinni
er ekkert að finna nema örðugleika samfara hættum. Fylg því
oss að höndla hamingjuna, og hættu að hugsa um þessa vitleysu,
48
Goðasteinn