Úrval - 01.02.1978, Qupperneq 24

22
ÍJRVAL
það er óútreiknanlegur tindur í
Svissnesku Olpunum, sem hafði
verið fórnað 38 mannslxfum.
Klifur þeirra tók tíu tíma — met sem
ennþá stendur.
Aðspurður hversvegna hann klifr-
aði svaraði Messner: ,,Vegna þess að
mér finnst ég ekki fyllilega lifandi
fyrr en ég get reynt andlega og lík-
amlega orku mína til hins ýtrasta.
Sumir menn eyða ævinni í að vera
hræddir um að falla á prófi eða óttast
um að gera forstjóranum ekki til
hæfís. Ég vil heldur horfast í augu við
raunverulegar hættur.”
Ævintýrið með Felutind hófst
1975 þegar Messner og Habeler
fengu leyfi frá Pakistan fyrir tveggja
manna leiðangri. Þeir þjálfuðu sig á
fjallatindum Týról, hlupu mílum
saman, gengu hraðar og klifruðu
hærra, þar til þeir gátu komist í 300
feta hæð á 35 mínútum. Þeir urðu
svo sterkir að þeir gátu hangið á
fingurgómunum með allan þann
útbúnað sem þeir þurftu á Felutind.
Þegar þeir yfirgáfu Múnchen og
lögðu í þessa djarflegu og einmana-
legu ferð, álitu fáir sérfræðingar að
þeir hefðu nokkra möguleika. Tveir
menn án þjálfaðrar baksveitar gætu
ekki klifrað upp í 8000 metra hæð,
án súrefnis, reipa eðaísnagla. Það vat
að bjóða ógæfunni heim.
ÞRÁTT FYRIR SPÁR um að þeir
myndu aldrei koma aftur, lögðu þeir
upp að morgni hins 13. júlí 1975, frá
Skardu, sem er langt inni í Kasmír
hálöndunum, og stefndu á Baltoru-
jökulinn. Það tók þá sjö daga erfiða
göngu að ná þangað og fimm til
viðbótar til að komast yfir íshröngl.
Landslagið var svo tilbreytingarlaust
að það var engu líkara en að þeir
væru alltaf á sama stað. Síðari hluta
þriðjudagsins 24. júlí komust þeir að
rótum jökulsins og voru þá í 17.000
feta hæð yfir sjávarmáli. Þeir skildu
þar við leiðsögumennina og slógu
upp búðum. Nú loksins, eftir margra
vikna undirbúning og ræður vantrú-
aðra, voru þeir augliti til auglitis við
takmark sitt.
Sunnudaginn þann 27. sáu þeir
tignarlega norðurhlið Felutinds í
fyrsta sinn. Þeir klifu útsýnistind upp
af búðunum og uppgötvuðu að þeir
vom umkringdir hrikalegustu fjöll-
um jarðarinnar: Kogolisa, hinir
sex tindar á Gasherbmm fjalla-
hringnum og beint framundan
mikilfenglegur snævi þakinn Gash-
erbmm I eða Felutindur I. Klettóttar
fjallseggjarnar bám við himinn, þar
sem sólin var að setjast. Þær vom svo
þverhníptar að ekki leit út fyrir að
mannlegar vemr ættu þangað nokk-
urt erindi. Messner og Habeler
ákváðu að klífa óárennilega norð-
vesturhliðina, yfír 3.800 feta vegg af
klettum og klaka sem hallaðist aðeins
15 gráður frá því að vera lóðréttur —
eins skarpur og brattasti kirkjuturn.
Fyrir neðan slútti ísveggur fram yfir
sig sem virtist útiloka möguleikana á
því að komast upp á tindinn.
Myndu þeir ná honum? Jafnvel