Úrval - 01.02.1978, Side 77

ÞRIR FLJLJGANDl FURÐUHLUTIR
logandi loftsteinar endist ekki nema
fáeinar sekúndur og að þeir virðist
ekki nema staðar, eins og þyrlu-
áhöfnin var öll sammála um að þetta
fyrirbrigði hefði gert.
Annað mál: Hin meinta lending
furðuhlutar hjá sveitabæ í Kansas
hvílir á óstaðfestri frásögn (ekki lyga-
mælisprófi) Ronalds Johnson og
foreldra hans, og hvxta hringnum á
jörðinni, sem sagður var eftir
útblástur frá fljúgandi furðuhlut. En
ef útblásturinn var nógu heitur til að
baka jörðina 30 sentimetra niður,
hefði hann líka átt að brenna hvern
kvist og tré í nágrenninu. En næsta
dag, þegar lögreglan kannaði vett-
vanginn, fannst „engin vísbendin
um bruna af neinu tagi”.
Þegar ljósmyndasérfræðingum
Klass voru sýndar mynirnar, sem frú
Johnson tók þarna um kvöldið, töldu
þeir að „ljósið,” sem stafaði af
hringnum, væri endurspeglun af
flassperu og glóðin á trjánum í kring
á annarri mynd geislar sígandi sólar.
(þessi Ijómi var á þeirri hlið trjánna,
sem vissi frá lendingarstað furðu-
hlutarins.) Klass telur, að hringurinn
sjálfur hafi verið ein af þeim eðlilegu
myndunum, sem myndast endrum
og eins á grasflötum og golfbrautum,
þar sem ekkert lifir nema sveppir.
Sýnishorn af moldinn, sem tekin
voru sólarhring eftir að Ronald taldi
sig hafa séð hlutinn, reyndust hvorki
lýsandi né geislavirk.
Klass þykir hegðun Johnson fjöl-
skyldunnar líka einkennileg. Hún
75
hélt því síðar fram, að furðuhlutir
hefðu eftir þetta komið hvað eftir
annað, og að „úlfastúlka” hefði sést
í nágrenninu. Einkennilegust var þó
sú fullyrðing Ronalds Johson, að
óþroskuð gimbralömb, sem fæddust
skömmu fyrir og rétt eftir heimsókn
furðuhlutarins, hefðu borið örsmá-
um lömbum, án þess að hrútur
kæmist í þær. Öll þessi smálömb
drápust og hann huslaði þau án þess
að sýna þau nokkrum.
Þriðja mál: Hin eindregna niður-
staða af lygamælingum í sambandi
við hvarf Travis Waltons var heldur
ekki eins glæsileg eftir að Klass hafði
komist í hana. Prófið, sem fimm
hinna ungu skógarhöggsmanna
höfðu staðist, var skipulagt af
laganna vörðum til þess að komast að
því hvort þeir hefðu drepið eða
misþyrmt félaga sínum. Aðeins
síðasta spurningin, sem bætt var við
líkt og eftirþanka, var um hvort þeir
hefðu í raun og veru séð fljúgandi
furðuhlut. „Þessi eina spurning er
ekki fullnægjandi í þeim skilningi,
að hún sanni að þeir hafi séð svona
hlut, segir lygamælafræðingurinn C.
E. Gilson.
Ennþá athyglisverðari var sú
uppgötvun, að Walton hafði sjálfur
gengið undir þriggja tíma yfirheyrslu
með lygamæli fjórum dögum eftir að
hann kom aftur fram — og fallið á
lygamœliprófinu. Sá, sem að prófinu
stóð, reyndur maður á sínu sviði,
John J. McCarthy, komst að þeirri
niðurstöðu að hinn yfirheyrði væri að