Úrval - 01.02.1978, Blaðsíða 89

LOFTBRÚIN m BERLÍNAR
87
bandarísku hermennirnir fengju fyr-
irmæli um að reyna ekki að skjóta sér
leið gegnum vegartálmana, ef rússar
reyndust fastir fyrir. Clay neitaði að
gera tilraun undir þessum skilmál-
um.
Breski herlandsstjórinn, Sir Brian
Robertsson, hershöfðingi, hafði aðra
hugmynd: Að þjóna Berlín flug-
leiðis. Nokkrar flugvélar höfðu meira
að segja fengið fyrirmæli um að halda
frá Englandi næsta dag. Clay hafði
þegar prófað þessa dým, en ekki eins
vafasömu aðferð með því að mynda
, ,litla loftbrú” í apríl og maí til að sjá
bandaríska starfsliðinu fyrir birgðum.
Hann taldi að loftbrú gæti staðið
undir nauðsynjaflutningum til hers-
ins, en ekki allrar borgarinnar.
„Gersamlega útilokað,” sagði hann
ákveðinn.
En þegar leið á daginn og engin
skárri úrræði fundust, hélt Robertson
hershöfðingi áfram að tala fyrir
hugmynd sinni. Skoðun eins manns
— Ernst Reuters — var talin hafa
úrslitaþýðingu. Reuter var ákveðinn
andstæðingur kommúnista og gegndi
nú starfi kanslara í Vestur-Berlín, þar
sem hann sinnti umferðarmálum og
því er sneri að hinum almenna
borgara. Ári áður hafði hann verið
kjörinn borgarstjóri, en sovétmenn
höfðu komið í veg fyrir að hann gæti
tekið við því starfi.
Clay kallaði Reuter til skrifstofu
sinnar. ,,Ég ætla að gera tilraun með
að fæða þessa borg með loftflutning-
um,” sagði hann. Myndu Berlínar-
búar geta þraukað á þeim nauma
skammti, sem hægt væri að flytja í
lofti til borgarinnar? Gætu þeir
skrimt af næsta vetur, ef nauðsyn
krefði?
Þetta var söguleg stund: Grann-
vaxinn og skarpleitur hershöfðinginn
tekinn af þreytu, sem var málssvari
Bandaríkjanna annars vegar, hins
vegar kaldhæðnislegur opinber starf-
maður í krumpuðum, röndóttum
jakkafötum, en báðirí leit að því sem
gert gæti kraftaverk.
,,Berlín mun færa nauðsynlegar
fórnir,” sagði Reuter þýðlega. En
hann bætti því við, að það væri skyssa
að búast við því að allt væri gott ef
hægt væri að fæða og klæða Berlínar-
búa og halda á þeim hita. Það væri
nauðsynlegt að reyna að halda
vinnustöðum Berlínar eins nærri því
sem eðlilegt mætti teljast og
mögulegt væri. ,,Hafi fólkið ekki
vinnu, missir það móðinn. Þá gefst
það upp fyrir kommúnismanum.”
Þegar Reuter kom út úr skrifstofu
Clays, sneri hann sér að öðrum
bandarískum foringja. „Viljastyrkur
Clays er aðdáunarverður, ” sagði
hann. ,,En ég held, að þetta sé ekki
hægt.” Bandaríkjamaðurinn hristi
höfuðið. ,,Það held ég ekki heldur,”
sagði hann.
En á sama ríma hafði Clay gripið
símann til að tala við Curtis LeMay,
hershöfðingja í Frankfurt, yfirmann
flughers bandaríkjamanna í Evrópu.
,,Curt,” sagði Clay. ,,Átt þú nokkrar
flugvélar þarna sem geta flutt kol?”