Úrval - 01.02.1978, Qupperneq 109

LOFTBRÚIN TIL BERLÍNAR
107
hádegi þennan bjarta laugardag fyrir
páska, þegar farið var að telja það
sem átti að fara frá Rhein-Main,
Fassberg og sex öðmm flugvöllum,
sem flugvélarnar lögðu upp frá, að
fyrst vaknaði forvitni en síðan
sívaxandi spenningur, þetta yrði
enginn venjulegur sólarhringur.
Á öllum þessum stöðum herm
menn rösklega á sér við vinnuna og
ekki leið á löngu þar til himinninn
endurómaði flugvélagnýinn án af-
láts. Yfir þann dyn heyrðist aðeins
þau hljóð, sem undirstrikuðu páska-
fjörið þetta árið: Skmðningarnir í
kolunum, sem mnnu niður rennurn-
ar — hávær hrópin „Schnell,
schnell” — og dynurinn í þungum
tíu tonna flutningabílum.
Þegar flugvélarnar þutu gegnum
himingeiminn með 90 sekúndna
millibili, fannst meira að segja
reyndum flugköppum til um það sem
verið var að gera. Aldrei höfðu þeir
verið með í hjálparstarfi af þessu tagi
fyrr. Flestar flugvélarnar vom drekk-
hlaðnar af kolum, en sumar vom
með fjölbreyttari farm, hvers konar
hugsanlegan varning sem borg undir
umsát þurfti á að halda: kókó, pulsur
og haframjöl, heilan flugvélarfarm af
ræsalokum fyrir göm, sekki af
tóbaki, þurrkaðar bananaflögur
handa veikum börnum, 2000 hita-
poka úr gúmmíi handa sjúkrahúsum
Berlínar, tenniskúlur, gauksklukkur,
þurrkaðar apríkósur og núðlur.
Spenningurinn fór alls staðar
vaxandi. Þjónarnir, sem bám svöng-
um flugmönnum mat í matstofunum
í Rhein-Main þutu eins og skauta-
kappar milli borðanna, handagangur
afhleðslumannanna í Tempelhof
varð þvílíkur að hann minnti á gömlu
skopmyndirnar Keystone Kops.
Theodore Milton, starfsmannastjóri
Tunner, sem lenti á Tempelhof
klukkan 4 að morgni páskadags var
nærri orðinn að fórnarlambi vinnu-
ákefðarinnar, karlarnir gripu hann í
myrkrinu x mistökum fyrir kolapoka
og vom nærri búnir að snara honum
upp á bíl eins og hverjum öðmm
sekk.
Flugumferðarstjórarnir í Wiesbad-
en ákváðu að vinna þennan sólar-
hring út og lögðu sig aðeins til skiptis
milli kl. 3 og 6 um nóttina. Dag og
nótt var hið sama að sjá á radar-
skermunum — litlar ljóskúlur á leið
til Berlínar eins og maurar í tveimur
röðum — og svo helmingi þéttari
raðir til baka í miðjunni.
Tækifærið til sýna yfirburði sína í
lofti var of gullvægt til að missa af
því. Margar áhafnir afneituðu mat og
gripu aðeins með sér brauð upp í
flugstjórnarklefana. Þegar Courtney
Daniels kom til Berllnar í einni
ferðinni fékk hann rétt ráðrúm til að
væta varirnar í sjóðheitu súkkulaði,
áður en æðisgengin öskur gáfu til
kynna að sett hefði verið afhleðslu-
met: Það var búið að tæma vélina
hans gersamlega á sjö og hálfri
mínúm.
Allan þennan sólarhring var
Tunner í essinu sínu. Fíann var á