Úrval - 15.12.1980, Síða 20

18
ÚRVAL
Það var alltaf yfirborðslegt og rangt á
einhvern hátt. Hann vissi, án þess að
hafa um það stór orð, að hann var að
reyna að „leika”. En hann vissi jafn-
framt að það sem hann þurfti að gera
var að lifa sig inn í hlutverkið og fá
það á tilflnninguna eins og um hans
eigin persónuleika væri að ræða. Þess
vegna lætur hann, þegar hann er
spurður, eins og leikur sé „leikur
einn”.
,,Hvað er leikur eftir allt saman?”
spyr hann. „Einhver segir halló við
mig og ég segi halló til baka. Richard
Benjamin segir mér að koma inn og
ég fer inn. Ef ég bíð frammi á gangi
þá er ég lélegur leikari. Ef ég geng
inn er ég góður leikari. ’ ’
Burns segir hluti sem þessa með
djúpri barítónröddu, hefur stóran
vindil á milli varanna og ekki er laust
við að góðlátleg kímnin glampi í
augum hans. Allir sem einhvem tíma
hafa reynt sig á leiklistarbrautinni
vita að miklum mun erflðara er að
skila línu eins og „Viltu gera svo vel
að rétta mér saltið”, á sannfærandi
hátt heldur en heilmiklu móðursýkis-
atriði. Burns tókst sem sagt í sinni
fyrstu kvikmynd að ná valdi á
einföldum, náttúrlegum og heiðar-
legum leikstíl þar sem hann túlkaði
eigin ástríður og tilflnningar í orðum
og athöfnum „Sólskinsdrengjanna”.
Þegar hann vann sín fyrstu óskars-
verðlaun fyrir besta aukahlutverkið
var hann 80 ára gamall.
George Burns fæddist 20. janúar
1896 og var þá geflð nafnið Nathan
Birnbaum. Hann fæddist í fátækra-
hverfi á austur Manhattan. Nánir vinir
hans kalla hann enn „Natty”. Hann
átti sjö systur og fjóra bræður. Faðir
hans lést þegar hann var sjö ára
gamall og fjölskyldan, sem alltaf
hafði verið fátæk, varð nú enn
fátækari. Þegar George var flmmtán
ára vissi hann að draumur hans var að
verða fjölleikastjarna. Hann sýndi
listir sínar á skautum, vann með fjöl-
leikasel og sýningarhundum, sýndi
dansa og sagði brandara. Mest af öllu
þráði hann þó að verða fágaður,
veraldarvanur söngvasemjandi og
flytjandi.
Hann hafði ekki trú á að hann
hefði neista grínistans, en það hafði
Gracie Allen hins vegar. Hún var írsk
-katólsk stúlka frá San Francisco sem
vildi komast í skemmtanaiðnaðinn.
Þau hittust í fyrsta sinn 1923. Hjá
George var það ást við fyrstu sýn.
1926 gengu þau í hjónaband og
þáttur þeirra „Lambakótilettur” sá
dagsins ljós.
Tjaldið var dregið frá og þau sáust
úti á götu. Þau töluðu hreina þvælu í
um það bil fimmtán mínútur.
George varpaði fram skynsamlegum
athugasemdum eða spurði krefjandi
spurninga og svörin sem hann hlaut
frá stóreygðri, brosandi og kjánalegri
Gracie vom með öllu óskiljanleg.
Þátturinn hlaut nafn sitt vegna eftir-
farandi atriðis:
Burns: Ertu gefln fyrir ástir?
Allen: Nei.
Burns: Ertu gefln fyrir kossa?