Úrval - 15.12.1980, Page 105

103
Heimsfrœgur hjartaskurðlœknir hugleiðir þjámnguna og
dregur lærdóm af viðbrögðum tveggja hugrakkra barna.
GLEÐIN
YFIR ÞVÍ AÐ VERA TIL
— Christian N. Barnard —
*****
*
Fl’IR því sem sá tími
nálgast meir að ég verði
að láta af hjartaskurð-
lsekningum hefur hugur
minn oftar og oftar velt
******
því fyrir sér hvers vegna fólk þurfi að
þjást. Þjáningar virðast svo grimmd-
arlega algengar í heiminum í dag.
Veistu að af þeim 125 milljónum
barna, sem fæðast þetta árið, ná 12
milljónir ekki eins árs aldri og aðrar
sex milljónir deyja áður en þau ná
fimm ára aldri. Margir af þeim sem
eftir lifa munu enda sem andlega og
líkamlega bæklaðir.
Þessar drungalegu hugsanir mínar
eiga ef til vill rætur að rekja til slyss
sem ég lenti 1 fyrir fáum árum. Við
hjónin vorum að fara yfír götu eftir að
hafa notið dýrlegs málsverðar, en í
sömu andrá lenti bíll á mér og kastaði
mér á konuna mína. Hún kastaðftt
yfir á aðra akrein og bíll, sem kom úr
gagnstæðri átt, lenti á henni.
Næstu daga á sjúkrahúsinu reyndi
ég ekki aðeins þjáningu og ótta
heldur einnig reiði. Ég gat ekki skilið
af hverju við konan mín þurftum að
kveljast. Ég hafði ellefu brotin rif og
sum höfðu stungist inn í lungun.