Úrval - 15.12.1980, Side 107

GLEDIN YEIR ÞV! AD VERA 77/.
105
gamall. Nótt eina, þegar foreldrar
hans voru drukkin, henti móðir lians
lampa að föður hans, en missti marks
og lampinn brotnaði og tvístraðist
yfir höfuð og herðar barnsins. Hann
hlaut þriðja stigs bruna á efri hluta
líkamans og augu hans eyðilögðust.
Á þeim tíma sem Grand Prix keppnin
fór fram var hann gangandi skelfing,
andlit hans var afmyndað og stór
húðflipi hékk utanvert af hálsinum
og niður á líkamann. Þegar sárin
kringum hálsinn greru stífnaði neðri
kjálkinn og skel úr hörðum vefjum
myndaðist. Eina leiðin fyrir þennan
litla dreng til að opna munninn var
að lyfta höfðinu. Þegar ég stansaði til
að spjalla við hann eftir keppnina
sagði hann: ,,Þú veist, við unnum.”
Og hann hló.
Ökumann matarvagnsins þekkti ég
betur. Fáum árum áður hafði mér
tekist ágætlega að loka gati í hjarta
hans. Hann hafði komið aftur á
spítalann vegna þess að hann hafði
illkynjaðan beinkrabba. Nokkrum
dögum fyrir keppnina voru öxlin og
handleggurinn fjarlægð. Hann hafði
litla von um bata. En eftir Grand Prix
keppnina tilkynnti hann mér
hreykinn að aksturinn hefði verið
mikill sigur. Einu vandræðin voru að
hjólin á vagninum voru ekki nógu
vel smurð, en hann var góður
ökumaður og bar fullt traust til þess
er gaf vélaraflið.
Eg fann allt í einu að þessi tvö börn
höfðu kennt mér dýrmæta lexíu í því
hvernig maður á að bregðast við því
sem lífið leggur manni á herðar.
Vegna þess að það sem máli skiptir er
gleðin í þess orðs fvllstu merkingu,
ekki bara eitthvað til skemmtunar,
ánægju eða upplyftingar. Lífslistin er
fögnuðurinn yfir því að vera til.
Ég hafði velt þjáningunni fyrir mér
á rangan hátt. Þú verður ekki
betri manneskja þótt þú þjáist; en þú
verður betri manneskja vegna þess að
þú hefur reynt þjáningu. Við
kunnum ekki að taka á móti ljósinu
ef við þekkjum ekki myrkrið. Þessi
börn sýndu mér að það sem þú hefur
misst er ekki það sem máli skiptir.
Það sem mikilvægast er.erþað sem þú
átteftir. ★
Lcsendabréf til News-Free Press.: Þakkir til borgarstjórans fyrir að
vera á móti því að eitra fyrir dúfurnar í bænum. Ég vona að dúfurnar
fljúgi yfir borgarstjórann í flokkum og láti blessun sína rigna yfir
hann.
— E. V.