Úrval - 01.02.1982, Blaðsíða 17

SÍÐUSTU DAGAR MARY BALL
15
„Florence er eins og öryggisnet fyrir
mig,” segir Mary. ,,Mér léttir við það
eitt að heyra rödd hennar.” Florence
virðist alltaf hafa tíma til þess að
spjalla svolítið og fá sér kaffibolla eða
nudda bak Mary.
2. janúar 1981 getur Mary ekki
lengur haldið niðri morfíninu sem
hún tekur inn. Hún þarf að fá nýja
sprautu. Noreen Peccini, sem er í
heimahjúkrun samtakanna, kennir
Karli að gefa sprautu svo honum
þurfi ekki að finnast hann bjargar-
laus en það líkar honum verst. „Fyrir
flmm árum hefði ég ekki einu sinni
getað sýnt honum flösku með næringu
til þess að gefa í æð,” segir Mary og
brosir. , ,Nú gerir hann hvað sem er. ’ ’
22. janúar 1981. Þjáningar Mary
eru miklar og Lundberg eykur
morfínskammtinn. Hún borðar nú
minna og sefur meira en hún hefur
gert. Hún er samt sem áður vakandi
þegar drengirnir koma heim úr skól-
anum. Karl yngri, sem alltaf hefur
verið sjálfum sér nógur og svolítið
einrænn eins og faðir hans, segir lítið
þegar hann kemur inn til hennar til
þess að líta á hana. Matt, fjörugur og
félagslyndur eins og móðir hans,
hoppar upp í rúmið til hennar og
hjúfrar sig að henni. Karl yngri
kemur enn heim með mjög góðar
einkunnir og hann heldur áfram að
spila fótbolta eftir skólatíma. Matt
spyr Mary enn að því hvort hann
megi koma með vini sína heim og
hún minnir hann enn á að skipta um
föt. „Við látum hverjum degi nægja
sína þjáningu,” segir Karl. „Ég svara
spurningum drengjanna og reyni að
segja þeim hvern hlut á réttum tíma.
Eg sagði Karli yngra að vel gæti verið
að móðir hans þyrfti að fara á sjúkra-
húsið og hann veit að að því getur
■ komið. Þaðnægir.”
28. janúar 1981 hringir Karl til
Florence klukkan hálfsjö um kvöldið,
skelfingu lostinn: Andlit Mary er út-
blásið eins og fótbolti. Þegar Florence
kemur klukkan sjö er Mary farin að
kasta upp af eintómri skelfingu.
Florence segir þeim að þetta sé ekkert
lífshættulegt. Augu Mary fyllast tár-
um þegar hún er orðin ein með
Florence. , ,Ég er alveg að missa kjark-
inn,” segir hún. „Stundum get ég
ekki fengið af mér að segja Karli
hversu mikið ég flnn til vegna þess að
þá sleppir hann sér alveg — ekki svo
að skilja að það sé slæmt að gráta —
hann óskar þess bara að hann geti
gert eitthvað meira fyrir mig.”
Florence situr hjá henni lengi og talar
rólega við hana.
29-janúar 1981 lítur Will Norton,
læknir hjálparsamtakanna, inn til
þess að kanna hvað valdi því að Mary
hefur bólgnað svona í andliti. Hann
tekur eftir því að hún er komin með
legusár og útvegar henni sjúkrarúm
með dýnu sem hægt er að blása upp
að vild eða hleypa loftinu úr. Það er
þægilegra fyrir hana að liggja á henni.
Rúmið kemur næsta dag og Mary
, ,líður helmingi betur’ ’.
10. febrúar 1981 vaknar Mary og
þekkir sig ekki. Eitt augnablik þekkir