Úrval - 01.02.1982, Síða 109

NAFNLAUS FANGI — NÚMERSLAUS KLEFl
107
til að breiða blæju yfir þína raunveru-
legu starfsemi.”
,,Það er barnaleg staðhæfing,
herra forseti.”
,,Þú ert hér til að svara
spurningum, ekki láta í ljós álit
þitt.”
I AUGUM STJÖRNARINNAR var
eitthvað óskýranlegt og tortryggilegt
á seyði. í þessum heimi linnulausra,
sjúklegra hugmyndatengsla var óger-
legt að viðurkenna að smáhópar fólks
eins og starfsmanna La Opiniðn,
Herald í Buenos Aires og fleiri héldu
fast við grundvallarsannleik og til-
finningar. Sömu tilfinningar og
komu prestum og rabbíum til að fara,
dauðsmeykir að vísu, að heimsækja
fanga í fangelsi og leita að týndu
fólki, ákveðnum lögfræðingum til að
taka að sér fyrirgreiðslu við fjöl-
skyldur þeirra sem horfið höfðu,
ákveðna blaðamenn til þess að birta
greinar og biðja þess svo í einrúmi að
blaðið hætti að koma út áður en
greinarnar kæmu á prent með
nöfnum þeirra.
Hvernig átti nokkur að skilja allt
þetta, draumana um ritfrelsi
blaðanna, um lýðræði og tilveru
mannanna hlið við hlið, um
umburðarlyndi og athafnafrelsi?
Hvernig var hægt að túlka þetta í
svörunum við spurningum Battesti
hershöfðingja sem að launum fyrir
háa stöðu í hernum var gerður að yfir-
manni ríkissjónvarpsins þar sem lífið
sýnist líða áfram með þokka, glettni,
fegurð, auðveldlega og af sjálfu sér?
í stuttu máli, hvað var að skýra?
Ekkert. Ekki fyrir Clodoveo Battesti
hershöfðingja.
Útlægur
Sérstakur herréttur númer tvö
komst í september 1977 að þeirri
niðurstöðu að engin haldbær ákæra
væri á hendur fyrrgreindum Jacobo
Timerman, að hann væri þess vegna
utan réttarsviðs hersins og þess vegna
engin gild ástæða til að halda honum
í fangelsi.
Yfirheyrslur, yfirlýsingar og
útskýringar voru að baki. En ríkis-
stjórn hervaldsins hélt mér í stofu-
fangelsi í tvö ár í viðbót, þar til 24.
september 1979, þegar hæstiréttur
varð annar réttur til að staðfesta að
hann fyndi enga ástæðu til að halda
mérföngnum.
Herforingjaráðið hélt fúnd og
samþykkti með miklum meirihluta,
þrátt fýrir niðurstöður dómstólanna,
að ákærði Timerman ætti að vera
áfram í varðhaldi, helst í herfangelsi,
og að hæstiréttur ætti að segja af sér.
Það var aðeins þegar Videla forseti
laut fyrir alþjóðlegum þrýstingi og
hótaði að segja af sér ef úrskurður
réttarins væri ekki virtur að herinn
kvað upp salómonsdóm: hann ógilti
ríkisfang Timermans. Hann hafðt
ekki lengur|argentínskan ríkisborgara■
rétt. Honum var vísað úr
landi og eigur hans gerðar upptækar.
Þnðjudagsmorguntnn 25.
september skýra blöðin í Buenos