Úrval - 01.02.1982, Side 113

111
Hann bjargaði lífi mínu en hvarf svo í kjölfar hinnar
blóðugu borgarastyrjaldar í Kambódíu. Hvorugur okkar
hættiþó að vona.
SAGA UM VINÁTTU
— Sydney H. Schanberg —
✓K/KTN/K/Is
*
*
*
Þ
* AÐ ER ERFITT AÐ
|| LÝSA ÞVÍ hvernig
vinátta vex og dafnar
•/{ivíi'títvíC-T vegna þess að ástæðurnar
geta verið margar og ólíkar: gagn-
kvæm þörf, sameiginleg reynsla eða
sameiginlegir hagsmunir.
Ég hitti Dith Pran í fyrsta skipti í
landi hans, Kambódíu, árið 1972
þegar New York Times hafði sent
mig til þess að fylgjast með stríðinu
milli rauðu khmeranna og Lon Nol-
stjórnarinnar sem Bandaríkjamenn
studdu. Pran, sem þá var þrítugur að
aldri, talaði frönsku og ensku og
hafði aðstoðað yfírmann skrifstofu
okkar í Saigon. Hann hafði bæði
verið leiðsögumaður og túlkur í þau
skipti sem yfirmaðurinn hafði þurft
að fara til Phnom Penh. Þegar flugvél
mín lenti dag einn í september beið
Pran eftir mér með lista af gagnlegum
uppástungum um hvað ég ætti að sjá
og við hverja ég skyldi tala. Mér leið
þegar í stað vel 1 návist hans. Okkur
varð fljótlega ljóst að skoðanir okkar á
stríðinu voru nokkurn veginn þær
sömu. Okkur hryllti við áhrifum
stríðsins á fólkið — tíu ára gamlir
munaðarleysingjar í hermanna-
búningum með riffla næstum eins
langa og þeir voru sjálfír, grindhoruð
— Stytt úr New York Times Magazine —