Úrval - 01.04.1983, Síða 70

68
ÚRVAL
að menningarverur utan jarðarinnar
gætu haft aðrar hegðunar- og at-
hafnavenjur. En það er annar þáttur
spurningarinnar sem til þessa hefur
verið gefinn mjög lítill gaumur.
Gerum okkur I hugarlund að allar
menningarverur úti í geimnum líkist
okkur og sjáum til hvaða niðurstöðu
það leiðir.
Til þess að mannkynið geti haft
samband við aðrar menningarverur
þurfa að minnsta kosti að vera fyrir
hendi tæki til merkjasendinga stjarna
í milli og skilningur á því af hálfu
beggja aðila að um raunverulegar
merkjasendingar sé að ræða.
Þar til um miðja 20. öld, áður en
rafsegulbylgjustjarnfræði kom til sög-
unnar, var menningarsamfélag okkar
þess ekki umkomið að senda eða
greina slík merki. Gerum nú ráð fyrir
að hin „ímynduðu menningarsamté-
lög” okkar séu aðeins nokkrum ára-
tugum á eftir okkur I þróuninni. í því
tilfelli væru þau sambandslaus. Við
gætum ekki náð sambandi við þau,
sama hve mörg þau væru og hve
nærri okkur þau kynnu að vera.
Skoðum andstætt ástand: And-
spænis óþekktum fjölda „ímyndaðra
menningarsamfélaga” stöndum við,
ungt menningarsamfélag, sem erum
rétt að brjóta okkur leið út í ytri
geiminn.
Við skulum láta vera að skilgreina
stöðu hinna „eldri”. Þá vakna tvær
spurningar: Hvers vegna hefur
tilrauna þeirra til þess að koma á fjar-
skiptum ekki enn orðið vart og gera
þau yfirleitt tilraunir til þess? Alit
sem við viljum vita nú er þetta:
Hverjir eru möguleikar okkar til þess
að uppgötva „eldri” menningarsam-
félög?
Þegar við erum orðin sammála um
þetta skulum við gera ráð fyrir tvennu
öðru: I fyrsta lagi að athafnir þessara
menningarsamfélaga séu yfirleitt
merkjanlegar frá jörðinni, alveg eins
og hægt væri tii dæmis að greina út-
varpsbylgjusendingar frá okkur á Sírí-
usi. I öðru lagi að þessi menningar-
samféiög séu nálæg, um 10—20 ljós-
ár í burtu.
Við virðumst þannig hafa gert allt
sem við getum innan skynsamlegra
marka til þess að auðvelda uppgötvun
„eldri” menningarsamfélaga. Og nú
þurfum við að finna staðfestingu á
því sem höfum orðið sammála um að
sé starfsemi menningarsamfélaga á
undan okkur. . . En hve langt? Þar
sem við höfum gengið út frá því að
auðvelda okkur verkið getum við
alveg eins haldið því áfram til loka.
Öll rök benda til að því lengra sem
menningarverur séu komnar á
þróunarbrautinni þeim mun meira
áberandi séu athafnir þeirra og að
sjálfsögðu þeim mun auðveldara að
greina þær. Gerum ráð fyrir að fáein-
um sólkerfum frá okkar jörð séu til
önnur menningarsamfélög sem að
áliti margra vísindamanna ættu að
hafa upp á að bjóða sýnileg og
áþreifanleg merki um „stjarnverk-
fræðileg stórvirki”. Hvernig verður