Úrval - 01.04.1983, Qupperneq 126

124
ÚRVAL
, ,Ég hef lagt of hart að mér, ’ ’ sagði
Nick við sjálfan sig. Hann er
framkvæmdastjóri fyrirtækisins,
maður með báða fætur á jörðinni,
vanur að meðhöndla kaldar
staðreyndir og kostnaðaráætlanir
verkamannabústaða.
Hann vissi að byggingar braka,
meira að segja splunkunýjar eins og
þetta hús. Þær stynja og rymja eftir
því hvernig vindurinn blæs og veggir
og gólf þenjast eða dragast saman
eftir hitastigi. Að lokum þóttist hann
vita að það væri skýringin.
Nokkrum mánuðum síðar, í
október 1981, stjórnaði Nick
skemmtun í Brownsvillegarðinum.
Eftir skemmtunina fór hann ásamt
konu sinni, Karen, og fjórum öðrum
tii skrifstofunnar til að ganga frá
búnaði sem þau höfðu notað við
skemmtunina og athuga útkomuna.
Það var næstum komið miðnætti
þegar þau settust kringum ráðstefnu-
borðið. Þá fékk Nick það á tilfinning-
una að einhver væri að nálgast her-
bergið. Hann mundi að hann hafði
læst framdyrunum en þarna, í
opnum dyrunum, birtist ógreinileg,
grásvört vofa. ,,Hún var meira en sex
feta há,” segir hann. ,,Ég gat greint
það af höfðinu og öxlunum; þar fyrir
neðan var ekkert lag á verunni. Ef
hún hefur haft handleggi eða fætur
kom ég ekki auga á það. ’ ’
Nick deplaði augunum en vofan
var þar enn. Hann tók eftir undrunar-
svipnum á andliti vinar síns, Ruben
Quintanilla, og spurði: „Sérðu
þetta?” Ruben kinkaði kolli. Sýnin,
sem hann lýsti síðar, var ógreinileg,
líkari skugga. Þegar þau litu aftur á
dyrnar var vofan farin. Hópurinn
leitaði í skyndi í öllum skrifstofunum
en ekkert fannst.
Daginn eftir bað Nick samstarfs-
mann sinn að stilla sér upp í
dyrunum á ýmsum stöðum og í
ýmsum stellingum.
í þessum gluggalausu skrifstofum
lýsir flúrlýsingin jafnt hvort sem úti er
dagur eða nótt en mennirnir gátu
ekki endurvakið sýnina sem þeir sáu
kvöldið áður.
Daginn þar á eftir boðaði Nick
starfsfólkið á fund. Hann spurði,
alvarlegur í bragði: ,,Hefur nokkurt
ykkar reynt eitthvað hér sem þið getið
ekki útskýrt?”
Samstundis voru margar hendur á
lofti. í þrjár klukkustundir sagði
starfsfólkið sögur af hljóðum, undar-
legum hrolli sem færi um fólk í
bakskrifstofunni og rökum moskus-
þef: ,,Eins og brennisteinn,” sagði
einhver. ,,Eins og náþefur,” sagði
annar. Einkaritari Nick, Estela von
Hatten, hafði haft á tilfínningunni að
einhver stæði fyrir aftan hana; hún
sneri sér við en sá ekkert. Yolanda
Garcia var á kvennasnyrtingunni
þegar veggurinn eins og hreyfðist —
svo kom klósettrúlla fljúgandi fyrir
horn og lenti á henni.
Staðfræði
Brownsville er á mörkum tvenns
konar menningar, norður-amerískrar