Fréttablaðið - 28.10.2017, Side 30

30
HELGIN • FRÉTTABLAÐIÐ
28. OKTÓBER 2017 LAUGARDAGUR
Fór í óveðri út i Gróttuvita
Beðinn um að skutla börnunum á æfíngu
Þorvaldur hljóp af staö i fjöruna meö pitsuna. fréttablaðið/eyþór
Þorvaldur Kári Ingveldarson
trommari starfaði sem pltsu-
sendill fyrir meira en áratug. „Ég
var nýkominn með bilpróf og
var mathákur. Vinir mínir unnu á
Domino’s í Ánanaustum þannigað
starfsvalið var nokkuð Ijóst fyrir
átján ára ungling. Ég vildi keyra
sem mest og hlusta á músík á
meðan. Það gekk ágætlega vel að
rata og égátti auðvelt með að lesa
á kort, þótt það hafi alls ekki verið
þannigeinu sinni," segir Þorvaldur.
Þorvaldi er sérstaklega minnis-
stæð sendiför eitt óveðurskvöld
árið 2003. „Það kom inn pöntun
myrkt vetrarkvöld þegar það
hefði frekar átt að vera lokað
vegna veðurs. Á lýsingunni á
heimsendingarmiðanum stendur
„húsið næst Gróttuvita”.
Þannigaðégleggaf stað útí
storminn á stuttermabolnum í bíl-
inn og keyri eins langt og ég kemst
að vitanum. Fer úr bílnum og sé
Ijós í húsunum næst vitanum en
sé ekki inn þar sem það er slydda
og ég nokkurn spöl frá.
Það er hvorki flóð né fjara þann-
ig að það er hægt að komast út í
Gróttu. Ég viðurkenni að ég hikaði
aðeins og hugsaði að þetta væri
ekki eðlilegt en pitsan er heit og
fólksvangt. Þannigað égákveð
að hlaupa af stað í fjöruna með
pítsuna.
Öldurnar gengu stundum yfir
steinana og það frussaðist sjór
og slydda yfir mig. En ég náði svo
loks yfir og fór að leita að fólkinu
í Gróttu. Ég byrja að banka á dyr
á öllum húsunum þarna en það
voru bara einhver útiljós þannig að
ég fer að fatta að það var eitthvað
bogið við þessa sendiför. Eftir að
hafa reyntallar dyr þáfatta égað
það er kannski að koma flóð og
éggæti orðið fastur úti í Gróttu.
Þá hleyp ég af staðtil baka með
pitsuna og ég upplifði það að
sjórinn væri að koma nær og nær
í myrkrinu en svo loks kemst ég
í bílinn og svo beint niður i Ána-
naust.
Þaðan hringdi ég í viðskiptavin-
inn og mér var tjáð að þetta væri
seinasta húsið áður en ég kæmi að
staðnum þar sem ég stoppaði. Þá
fattaði ég hvert förinni var heitið
og viðskiptavinurinn fékk að mér
finnst ansi víðförla og lífsreynda
pítsu i matinn."
KOMDU
í
KOLAPORTIÐ
Einar Dagur hefur lent í óteljandi ævintýrum i sendiferðum sinum og hefur sungið fyrir viðskiptavini. fréttablaðið/eyþór
Einar Dagur Jónsson stundar nám
i klassískum söng og hefur starfað
á pítsustöðum frá þvi hann var
ungiingur. Fyrst hjá Castello og nú
hjá Eldsmiðjunni. „Ég sótti um og
var strax spurður: Getur þú komið
klukkan fimm i kvöld?” Það má
segja að upp frá því hafi ævintýrin
hafist og Einar Dagur segir að fyrir
alla þá sem hafi áhuga á mannlífi
sé starf pítsusendilsins skemmti-
legt. „Ég hef starfað við allt mögu-
legt er viðkemur pitsubakstri og
lika þurft að sendast með pítsur.
„Ég hef keyrt pítsu á Bessastaði,
til Jóns Jónssonar sem tók á móti
henni á nærbuxunum. Þá fór ég
með tvær pítsurtil fjallsins, FHafþórs
Júlíussonar. Þær voru bara fyrir hann
einan. Eftirminnileg er sendiferð
með pítsur upp í sumarbústað til
nokkurra stráka. Forritara sem voru
þar við vinnu. Sumarbústaðurinn var
afskekktur og ég þurfti að leggja á
migerfiði við að koma bíldruslunni
upp erfiðan veg þar sem þeir biðu
eftir pítsunum sinum. Mérfannst
þær aðstæður mjög fyndnar. Þeim
fannst ekkert að því að bíða svona
lengi eftir pítsunum eða að ég þyrfti
aðfara svona langt ogerfittferðalag.
Svo hef égauðvitað sungið fyrir
99
ALLTAF SAGÐIHANN
ÞEGARHANN TÓKVIÐ
PÍTSUNNI: „MAÐUR ER
EITTHVAÐ SVO LATURAÐ
ELD A
viðskiptavin. Framkvæmdastjóri
fyrirtækisins veit að ég er að læra
óperusöng og þegar sonur hans
átti afmæli mætti ég með pitsu og
söngfyrir hann," segir Einar Dagur
og tekur tóndæmi úr Rigoletto fyrir
blaðamann.
Pítsusneiðin sem vantaði
„Einu sinni keyrði ég pítsu til konu
sem var með vinkonuhópnum. Þær
fengu sér rauðvín með pítsunum
og þegar konan hafði greitt fyrir
pítsuna spurði hún i fyllstu einlægni:
Fieyrðu.gætirðu skutlað krökkunum
minum á æfingu?"
Sumir viðskiptavinanna eru ein-
stæðingar og Einar Dagur nefnir
að þeim mæti hann af virðingu.
„Ónefnd kona sem fær sér oft í glas
á sunnudögum pantar sér oft pítsu.
Flún bauð manni alltaf inn til sín.
Vildi að maðurfengi sér i glas með
henni. Stundum gerði maður það
i smástund, þá vildi hún tala um
kettina sína.“
Svo eru sumir svo fyndnir. Pítsur
eru auðvitað góður matur. Einn
góður kúnni pantaði sér pítsu
fjórum sinnum i viku ifjögur ár. Og
alltaf sagði hann þegar hann tók við
pitsunni: „Maður er eitthvað svo
laturað elda...“.
Uppáhaldssaga Einars Dags er
þó ekki hans eigin. „Hingað hringdi
óánægður viðskiptavinur og tjáði
okkur að það vantaði sneið i pitsuna.
Menn skildu ekkert í þessu. Þangað
til sendillinn kom. Hann þverneitaði
að hafa snert á pítsunni en í síðu
skegginu var hins vegar mikið af
pítsusósu og mylsnu."
Sendlinum hafnað á Tinder
Anna Friða með þrautseigum sendlum ogstarfsfólki. fréttabladið/eyþór
Anna Fríða Gísladóttir, markaðs-
stjóri Domino's, settist niður með
sendlum á vaktá vikunni ogtók
niður nokkrar nýlegar sögur sendla.
Einum sendlanna fannst eftir-
minnileg uppákoma hjá fjölskyldu
í austurborginni. „Sendillinn fór í
sendingu til konu sem var ein með
tvær stelpur á aldrinum 6-7 ára.
Hann rétti litlu stelpunni pitsuna
og hún fer með hana inn í stofu
alveg að missa sig úr spenningi. Á
meðan mamma þeirra er að borga
kemur yngri stelpan hágrenjandi
fram ogsegirað systir hennar hafi
prumpað á pitsuna og stóra systir
hennar náttúrulega að deyja úr
hlátri i stofunni," segir Anna Friða
og segir frá öðrum sendli sem varð
alveggapandi forviða í sendingu
um daginn. „Hann mætti á staðinn.
Stelpan opnar hurðina og segir
strax: Biddu, hef ég ekki séð þig ein-
hvers staðar áður? Hann segist ekki
kannast við hana og réttir henni
pitsuna. Hún borgar og á meðan
posinn bíður samþykkis er stelpan
að velta vöngum. Svo segir hún: Jú,
heyrðu. Núna man ég eftir þér. Ég
var að segja nei við þig inni á Tinder
áðan,“ segir Anna Fríða frá ogsegir
sendilinn varla hafa vitað hvort
hann ætti að hlæja eða gráta þegar
hann var sestur í bílinn.
„Ég skal fara í buxur!“
Þá minnist Anna Fríða á reynslu
sendils sem lenti i því að nakinn
maður kom til dyra. „Hann
bankaði og það kom maður á
typpinu til dyra. Sendlinum leist
ekki á blikuna og gekk í burtu en
sneri svo við þegar nakti maðurinn
kallaði á eftir honum: Égskal fara í
buxur, ég skal fara i buxur!"
Sendlar lenda stundum í uppá-
tækjum krakka. Anna Fríða segir af
sendli sem fór með sendingu í ein-
býlishús í Ásunum. Þrír guttar, um
tiu ára gamlir, komu til dyra. Segja
sendlinum að bíða og hlaupa svo
allir inn. Stuttu seinna opnast þak-
glugginn og einn þeirra prílar út á
bílskúrsþakið og hinir byrja að ýta
stórri stálkistu (kistan var álíka stór
og þeir sjálfir) á eftir honum. Það
tók þá alveg þó nokkrar tilraunir að
koma henni út, en að lokum koma
þeirallirsaman að þakbrúninni
og láta kistuna síga niður í reipi.
Þeir segja sendlinum að það séu
peningar í kistunni og biðja hann
að setja pítsuna þar ofan í. Síðan
draga þeir kistuna aftur upp og
príla inn um gluggann með hana
og eftir stóð sendillinn gapandi.
Þessi sami sendill fór aftur í
sendingu á sama heimilisfang
nokkru seinna. Konan sem kom til
dyra sá hann gjóa augunum upp á
þak og segir við hann: „Varst það
þú? Fyrirgefðu!"