Vinnan og verkalýðurinn - 15.04.1953, Síða 33

KRISTJÁN EINARSSON FRÁ DJÚPALÆK:
SÖNGUR VERKAMANNA
Við unnum það, sem unnið var
um fslands breiða vang.
Og bóndinn okkar bróðir er,
og brœður þeir um nes og ver,
er seekja sjávarfang.
Við ruddum vegi, byggðum brýr
og brutiim land i góðri trú,
sem hlýðin vinnuhjú.
En byggðin þrengdist, burt var sótt
og brotinn akur nýr.
Við hrærðum sement jand og möl
og sjá: Þar stendur hús.
Og hrjúf, við reku og haka töm,
var höndin styrk og iðjusöm,
til fleiri starfa fús.
Við lögðum götur, gerðum torg
og grófum margan djúþan skurð
og grunn, i aur og urð,
með sigg i lófa, sveitta brá
og sjá: Þar sten 'dur borg.
í reynd er fánýt bygging bleks.
Við breytum mynd i höll,
i orkustöð og iðjuver,
i öldubrjót og steypuker,
og færum til þess fjöll.
Og skipin flytja farm um höf,
að fylla og tæma þeirra lest
er vinna vönum bezt.
Við nefnum oftar kölska en krist
i kola- og sementsgröf.
Við þekkjum vos og vökuraun
i véla- og stormagný.
En hornsteinn alls, er iðjuhönd,
sem uþp var byggt um dal og strönd,
þó skiptist iðnir i.
Við erfðum frelsi úr feðramund.
Sé fjöreggs þjóðar illa gætt
er hennar lifi hœtt.
Og skylda manns við móðurland
skal munuð hverja stund.
Hvað væri þjóð án verkamanns?
Þó vill hann gleymast oft.
Þá fagnað nýrri framkvæmd er,
þeir fjáðu og lærðu hrósa sér
og lyfta skdl á loft.
En hungurlaun oss harðstjórn galt.
Og hver er sá, er þekkir ei
hið napra andsvar: Nei,
sem bað um starf i beiskri neyð,
er barn og kona svalt?
Við erum starfsins stolta lið
og stétt vor efld l raun.
Við krefjumst vinnu, krefjumst brauðs,
við krefjumst réttra skipta auðs,
að hljóti hver sin laun.
Að vinna aðeins sjdlfum sér
er sök við lifsins boðorð hvert.
Hitt verður mest um vert:
Að saman jafnt i sókn og vöm
og sigri stöndum vér.
VINNAN og verkalýðurinn
31