Vinnan og verkalýðurinn - 15.04.1953, Qupperneq 43

inga áður en helmingur uppsagnarfrests er liðinn, samkvæmt ákvæðum
27. gr. laga um stéttarfélög og vinnudeilur.
Bú þig í það versta, því það góða skaðar ekki segir gamall málsháttur.
Þetta þarf að vera lifandi einkunnarorð allra sem gegna forystustarfi
í verkalýðssamtökum.
Ætíð þegar uppsögn kjarasamninga er til athugunar verður forystan
að reikna með því að til átaka þurfi að koma áður en lausn er fengin,
og henni ber skylda til að búa félag sitt sem bezt undir slík átök.
Sú félagsstjórn, sem hefur þetta nógsamlega í huga bægir frá félagi
sínu eigi aðeins hættunni sem af því Ieiðir að lenda óviðbúið í átökum
við stéttarandstæðinginn heldur sparar einnig félaginu oft og tíðum
margra daga refjar og stríð við andstæðinginn, sem freistast frekar til
mótstöðu og jafnvel árásar ef hann sér illa á málum haldið af hálfu
verkalýðssamtakanna.
Alveg eins og fyrr er sagt um uppsögn samninga, er nauðsynlegt að
félagið fylgist sem almennast með uppstillingu kaupkrafna.
Þótt félagsfundur feli félagsstjórn að undirbúa kaupkröfurnar eða gera
uppkast að nýjum kjarasamningi, sem oft er gert, er sjálfsagður hlutur
að félagsstjórn kveðji til liðs við sig í þessu starfi félagsmenn úr hópi
þeirra, sem starfa á viðkomandi vinnustöðvum, til þess að kaupkröf-
urnar verði í sem beztu samræmi við skoðanir fólksins, sem vinnur.
Mjög getur það ráðið um árangur kaupgjaldsbaráttu hvort almenn-
ingsálitið er henni mótstætt eða hagstætt.
Alkunnugt er hve stéttarandstæðingur verkalýðsins leggur sig fram
með blöðum sínum og öðrum áróðurstækjum til að blekkja almennings-
álitið og jafnvel ýmsa hluta alþýðunnar til fylgis við sig gegn málstað
verkalýðs, sem stendur í kaupdeilu.
Þegar samdar eru nýjar kjarakröfur verður því einnig að taka nokkurt
tillit til þessa, og láta ekki undir höfuð leggjast að kynna almenningi
í tíma málavexti og rök verkalýðsfélagsins, til að slá niður hugsanlegar
blekkingar andstæðingsins.
Til þessa eru tíðir félagsfundir og jafnvel almennir fundir á vegum
verkálýðssamtakanna oft hentug leið, flugblöð prentuð eða fjölrituð
og dagblöð eða vikublöð, þar sem verkalýðssamtökin hafa greiðan að-
gang að þeim.
Auk þessa verða þeir, sem annast samninga, að hafa sem gleggsta yfir-
sýn yfir allar aðstæður félagsins út á við sem inn á við, þannig, að starf
samningamanna sé hverju sinni í samræmi við styrkinn, sem á bak við
þá býr.
VINNAN og verkalýðurinn
41