Bergmál - 01.11.1956, Síða 55

B E R G M Á L
1956
og hafði aðeins gefið sér tíma til þess að hringja og gefa þær fyrir-
skipanir að Sandra ætti að liggja rúmföst þar til hann kæmi. Vinir
Söndru fóru nú að minna á sig á ný og hún hafði því ekki margar
stundir af deginum frjálsar til þess að láta sér leiðast, en þrátt fyrir
það fannst Jill að henni liði ekki vel, hún væri engan veginn ham-
ingjusöm. Og Jill þóttist viss um það að hugarástand hennar stafaði
ekki af áhyggjum út af fætinum. Hún var komin með dökka skugg'a
undir augunum og auðséð var að hún svaf ekki nóg.
Jill veitti því athygli að Sandra var sérstaklega áköf er hún
fletti morgunpóstinum og ef þar var á meðal eitthvert bréf sem
merkt var flugpóstur, þá opnaði hún það jafnan fyrst af öllu. En
auðséð var að bréf það sem hún átti von á lét bíða eftir sér, og Jill
velti því fyrir sér -hvort það gæti verið frá Glenn Errol, bréfið sem
Sandra beið eftir með eftirvæntingu.
Ef til vill var það afskiptaleysi hans sem olli því að unga, fagra
dansmærin var komin með dökka bauga undir augunum og ef svo
var þá gat það aðeins táknað eitt, eða aðein? það, að Sandra væri
ástfangin af Errol lávarði. En Jill var ekki sú eina sem veitti því
athygli að eitthvað var bogið við líðan Söndru.
Lady Amanda var nýkomin út úr herberginu einn eftirmiðdag,
þegar hún mætti Jill í ganginum. „Nú iþarna eruð bér systir. Það
var ágætt, því.að mig langaði einmitt til að hafa tal af yður.“
„Já, Lady Amanda — er eitthvað að?“ spurði Jill, sem var orðin
mjög 'hrifin af gömlu konunni.
. „Það er einmitt það sem mig langaði til að spyrja yður að,“ sagði
Lady Amanda og lækkaði röddina og leit í kringum sig til þess að
sannfæra sig um að dyrnar að herbergi nr. 25 væru vel lokaðar.
„Hvað er að Söndru?“
„Ég held að það sé ástæðulaust að hafa áhyggjur hennar vegna,
henni virðist batna dag frá degi.“
„Hm, — mér finnst telpan vera eitthvað leið í skapi og föl yfir-
litum. Ef til vill er hún þreytt í dag, því að það hafa víst komið
margir að heimsækja hana og allir þvaðra beir eins og páfagaukar
hver upp í annan.“
„Hún ætti ekki að vera mjög þreytt af því,“ sagði Jili. „En strax
— 53 —