Bergmál - 01.11.1956, Blaðsíða 33

Bergmál - 01.11.1956, Blaðsíða 33
1956 B E R G M Á L veggnum, því að hraði bílsins var orðinn ofsalegur og jókst með hverri sekúndu. Konan sem Myra 'hafði séð og áleit að væri Irene, gekk mjög hratt og uggði ekki að sér. Um seinan heyrði Irene hvin bílsins og leit við. Það öskraði í hemlunum og því næst heyrðist skellur, — brak og skarkali. Myra reikaði eins og í leiðslu á slysstaðinn, en þar var nú allt hljótt og kyrrt. Fólk var farið að þyrpast að úr næstu húsum. Tveir karlmenn gægðust inn í þetta hrúgald, sem verið hafði bíll. „Snertið ekkert, frú,“ sagði annar þeirra, „og ég ræð yður einnig frá því að líta þarna inn. Það eru tvö lík sundurtætt. Hryllileg sjón.“ Myra kinkaði kolli með sam- anbitnum vörum og gekk á brott. Framundan, stutt frá, var \ fjörðurinn. Hafgolan kældi and- lit hennar. Hún gekk niður í fjöru, leysti hvíta klútinn af höfði sér, hægt og gætilega, eins og annars hugar, og horfði á eftir honum á meðan hann rak frá landi út í náttmyrkrið. Endir. í barnaskóla einum í Reykjavík sagði Gunnar litli kennaranum frá því einn morguninn að systir hans væri veik, og spurði kennarinn þá hvað væri að henni. „Læknirinn segir víst að hún sé með mislinga," svaraði Gunnar. — Kennarinn sagði Gunnari litla þá að hann yrði að fara heim, því að þessi sjúkdómur væri svo smitandi. Gunnar litli tók því mjög vel og flýtti sér á þrott með bækurnar sínar. Stuttu eftir að Gunnar var farinn reis sessunautur Gunnars litla upp úr sæti sínu. „Hvað er það, vinur minn?“ spirrði kennarinn. „Ja, — mér finnst rétt að segja kennaranum frá því að systir Gunn- ars litla á heima á Akureyri." ★ „Ég hitti mann í gær, sem fullyrti að hann hefði aldrei á ævinni keypt dagblað." „A-ha, það mætti segja mér að það væri náunginn, sem situr við hliðina á mér í strætisvagninum á morgnana." ★ Hinn myndarlegi borðherra sneri sér að borðdömu sinni, sem talaði mjög mikið. „Þegar ég sé bros yðar, ungfrú, þá finnst mér að við verðum að hittast aftur áður en langt um líður." „Hí-hí, þér kunnið sannarlega að slá gullhamra,“ sagði daman. „Aldrei hefi ég fengið orð fyrir það, en ég þyki góður tannlæknir." ★ 31
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.