Goðasteinn - 01.09.2003, Qupperneq 53

Goðasteinn 2003
Löndun úr Hugrúnu á Arngerðareyri haustið 1953.
Ljósmynd: Jóhann Sveinsson frá Efri-Rotum.
ár og ala upp í öðrum héruðum, síðan höfðu verið haldnar sýningar á hrútunum
sem þarna voru keyptir og niðurstöður þeirra svo birst í Búnaðarritinu. Þar hafði
komið greinilega fram að talsvert af fé í Reykjarfjarðarhreppi var betur ræktað en
víðast annars staðar á okkar fjárkaupasvæði. Sérstaklega var þetta áberandi um
kollótt fé á nokkrum bæjum í austurhluta hreppsins. Má þar sérstaklega nefna
Reykjarfjörð, Vatnsfjörð og Þúfur. Á Eyri í Seyðisfirði var líka góður fjárstofn að
meirihluta hyrndur, þetta var mér kunnugt um áður en ég fór að heiman í ferðina
og svo hefir vafalaust verið um okkur flesta. Það lá því ljóst fyrir frá upphafi að
þarna væri sjálfsagt að kaupa hærra hlutfall af lambhrútum miðað við keyptar
gimbrar en meðaltalið á svæðinu, sem þýddi svo aftur að fara varð gætilega í
hrútakaup annars staðar svo við keyptum ekki fleiri hrúta en þörf var fyrir. Nú
hafði verið kannað áður en við fórum af stað hvað marga hrúta hver og einn bóndi
vildi fá, það var því nokkurn veginn vitað hversu marga hrúta við þyrftum að
kaupa. Það lét nærri að til þess að fullnægja þeim pöntunum bændanna þyrftum
við að kaupa einn hrút á móti 20 gimbrum að meðaltali.
Þegar Páll í Þúfum kom byrjaði hann að kynna okkur skipulag kaupanna.
Ákveðið hafði verið að keypt yrði fyrst í Reykjarfjarðarhreppi og austurhluta
Ögurhrepps og lömbin af því svæði svo rekin inn að Eyri við Isafjörð þar sem þau
yrðu látin á bílana sem færu með þau suður. Nú höfðu fjárleitir í innri hluta
Reykjarfjarðarhrepps tafist um tvo daga svo ekki var hægt að kaupa þar strax.
-51-