Goðasteinn - 01.09.2003, Blaðsíða 69

Goðasteinn 2003
að Köldukinn í Holtum.
Húsfreyjan var ein heima
og gekk út að sækja vatn.
Séra Benedikt þótti hún
óeðlilega lengi og fór út að
grennslast eftir hverju
þetta sætti og fann þá hús-
freyjuna drukknaða í
brunni þar skammt frá
bænum. Hafði hún fengið
aðsvif og fallið á höfuðið
ofan í vatnið. Kona þessi
hét Margrét Jónsdóttir,
þetta varð J4. júlí 1860. Sá
atburður varð í ágúst mán-
uði 1852 að Guðmundur
Einarsson hreppstjóri í
Marteinstungu drukknaði í
pytti í svonefndum Hjalla-
neslæk. I áðurnefndum
sagnaþáttum Elíasar Hall-
dórssonar er sagt að séra
Benedikt hafi verið honum
samferða þegar þetta gerðist og að hann hafi staðið á bakkanum ráðalaus án þess
að hafast neitt til bjargar. Þessi frásögn þykir mér mjög tortryggileg. Hún kemur
illa heim við sögnina um að séra Benedikt hafi verið vel syndur, enda minntist
móðir mín ekki á þetta. Ég held að hér hljóti að vera málum blandið.
Eins og áður segir dóu öll börn séra Benedikts nema tvö þau elstu. Málfríður
sem var elst þótti lagleg stúlka á yngri árum sínum. Sagt var að Eiríkur Magnús-
son síðar meistari í Cambridge hefði verið hrifinn af henni og ort til hennar
ástarljóð, sem ekki hefur varðveist, en hún trúlofaðist bóndasyni úr nágrenninu,
Magnúsi Bjarnasyni. Foreldrar hans voru Bjarni Ingimundarson bóndi á Læk og
kona hans Halldóra Gísladóttir. Magnús var mjög vel gefinn maður, lærður silfur-
smiður og dálítið hagmæltur, en þótti óreglusamur og laus í rásinni.
Séra Benedikt var samdráttur þeirra mjög á móti skapi og sagt er að hann hafi
neitað að gefa þau saman, en þau hófu þá búskap ógift á Ketilsstöðum árið 1863.
Þegar þau höfðu búið þar nokkur ár og eignast nokkur börn réðist til þeirra vinnu-
kona Sigríður Högnadóttir að nafni. Ekki leið á löngu áður en meiriháttar kær-
leikur byrjaði milli hennar og Magnúsar. Byrjuðu þau að eignast börn saman 1871
Sr. Benedikt Eiríksson
-67-