Goðasteinn - 01.09.2003, Síða 123

Goðasteinn 2003
Jónasson á Stórólfshvoli héraðslæknir. Hann var líka annar af þingmönnum Rang-
æinga og sat á þingi þegar þetta gerðist. Fyrir hann gegndi læknisstörfum þá
ungur læknir úr Reykjavík, Bjarni Konráðsson að nafni. Hann er nú látinn fyrir
um tveimur árum. Áður hafði Arndís Eiríksdóttir ljósmóðir í Fosshólum komið til
hennar. Eftir frumrannsóknir þeirra þótti líklegast að þessi veikindi Önnu mundu
stafa af votti af fóstureitrun og af þeim ástæðum ekki talið hættandi á að hún
fæddi barnið heima svo langt frá læknisaðstoð. Þegar þessar vitjanir báru ekki
árangur, var farið að huga að því að koma henni undir læknis- og ljósmóðurhend-
ur í Reykjavík. Þá tók nú lengri tíma að koma bráðveikri manneskju á sjúkrahús
eða í umsjón læknis en nú gerist sem betur fer. Á þessum árum var vegasamband
við Sandhólaferju og fleiri bæi hér í sveit þannig að engu farartæki var hægt að
koma þangað nema í eindreginni þurrkatíð, eða þegar jörð var frosin og ís á vötn-
um. Allt sem flutt var að eða frá þessum bæjum var flutt á klökkum. Fyrir kom að
möl og sandur í steypu var flutt á þennan hátt.
2.1.Burðarmennfengnir
Fyrsta sunnudag í sunui þann 27. apríl var ákveðið að koma Önnu til Reykja-
víkur. Móðir hennar tók hana inn á sitt heimili. Var pantaður sjúkrabíll úr Reykja-
vík að Ási. Um þetta leyti var tíð mild og vor í lofti, veturinn á hröðu undanhaldi
fyrir sól og sumarþey. Orðið nokkuð djúpt á klaka og holklaki kominn í óofaní-
bornar moldarbrautir, þar með ófærar öllum farartækjum, einnig hestvögnum. Nú
voru góð ráð dýr. í þessu tilfelli miðað við allar aðstæður var eina leiðin sem kom
til greina að kalla saman mannskap, ganga frá henni í rúmi og bera hana frá
Sandhólaferju upp á móts við Skollhóla, sem eru um tvo km fyrir ofan Ás. Lengra
var Ásvegur ekki talinn bílfær þá. Þennan sunnudagsmorgun var sannarlega vor í
lofti. Logn og sólskin. Var því dagurinn tekinn snemma því oft verða
veðurbreytingar snöggar og því dýrmætur hver klukkutími í þessu tilfelli, ekki
síður en þegar verið var að bjarga heyi undan skúr. Um kl. 10 voru mættir á
Ferjuhlaði um eða yfir 20 manns. Þar af voru 12 úr Áshverfi, menn frá öllum
bæjum í Háfshverfi og líka frá Sauðholti, auk þriggja heimamanna. Þá var búið að
búa þar upp venjulegt rúm, undir því burðargrind, með böndum, sem brugðið var
um öxl, þar með hvíldi burðurinn á báðum höndum. Konan því næst lögð í rúmið,
hlúð að henni eftir því sem hægt var með sængum og teppum ásamt hlýjum og
hughreystandi orðum sem hún galt með Guðsblessun og góðum óskum
burðarmönnum til handa.
2.2 Leiðin til Ásraúla
Var síðan lagt af stað og stefnan tekin í austur frá Ferju og beint á Ásmúla.
-121-