Goðasteinn - 01.09.2003, Síða 164

Látnir 2002
Goðasteinn 2003
kæra heimili upp frá því. Hún lærði til allra verka utan dyra og innan, var trú gagnvart
hverju viðfangsefni, verklagin og hjálpfús.
Upp úr 1930 sótti hún vinnu utan heimilis og fór í vist bæði til Reykjavíkur og
Hafnarfjarðar. I Reykjavík kynntist hún barnsföður sínum, Ara Guðmundi Bogasyni frá
Uppsölum við Seyðisfjörð vestra og eignuðust þau dótturina Guðrúnu 1940. Flutti Elín
það ár heim að Skíðbakka með dóttur sína og vann í búi foreldra sinna, þar sem dóttir
hennar varð augasteinn heimilisfólksins og gleðigjafi ásamt Elínu, sem tókst á við störfin
heima, ásamt því að annast af kærleika um dóttur sína og taka þátt í félagsstarfi í sveit-
inni, syngja í kirkjukómum og vinna af áhuga í kvenfélaginu Freyju, sem hún síðar varð
heiðursfélagi í.
Arin liðu og 1957 dó móðir hennar og tók þá Kjartan, bróðir hennar við búi af föður
sínum og varð Elín bústýra hjá honum. Tveimur árum síðar keypti Guðrún dóttir hennar
jörðina með manni sínum Eyvindi Ágústssyni og tóku þau þá við búrekstri. Nokkru síðar
fór Elín að sækja vinnu utan heimilisins og vann þá lengstum á saumastofu Rudolfs á
Hellu, en kom heim um nær hverja helgi og í öllum fríum og oftar ef með þurfti til hjálp-
ar á heimilinu, þar sem synir Guðrúnar og Eyvindar fæddust, Ágúst Ómar, Elvar,
Hafsteinn og Halldór Gunnar, en hann lést tæplega tveggja ára gamall. Drengirnir urðu
augasteinar ömmu sinnar og með þeirn fylgdist hún, sem umvefjandi kærleiksrík amma
og síðar með fjölskyldum þeirra, eiginkonum og börnum. Hún kom einnig heim til að
taka þátt í umönnun föður síns, en hann var á heimilinu til dánardags 1970.
Öll hamingja Elínar og allt starf hennar var í þágu heimilisins, þar sem fjölskylda
hennar var og allt hennar var í þágu þeirra svo lengi sem henni entust starfskraftar. 1983
varð hún að hætta að vinna vegna heilsubrests og naut þá umönnunar heima hjá dóttur
sinni og fjölskyldu þar til hún flutti 1995 á Dvalarheimilið að Kirkjuhvoli og síðan á
hjúkiunarheimilið að Lundi 1998.
Síðustu árin hennar var hugsunin eins og áður fyrst og síðast um ættingjana, vini og
nágranna, um hvað hún gæti gert eða gefið öðrum. Hún prjónaði sokka og vettlinga og
gaf sínar gjafir. Hún var dul og vildi ekki láta aðra hafa fyrir sér. Henni var mikilvægt að
það sem væri rétt hverju sinni, næði fram að ganga og hún vildi í lífi sínu vera sjálfstæð
og vera ekki öðrum háð og sagði þá gjarnan með sínu brosi: „Ég get gert þetta sjálfHún
gat staðið ákveðið fyrir máli sínu og jafnvel skipt skapi, en þá leið það líka fljótt hjá.
Elín andaðist á hjúkrunarheimilinu að Lundi 30. júní. Útför hennar fór fram frá Kross-
kirkju 6. júlí 2002.
Sr. Halldór Gunnarsson í Holti
-162-