Goðasteinn - 01.09.2003, Qupperneq 165

Goðasteinn 2003
Látnir 2002
Gísli Konráð Geirsson,
Kálfsstöðum, Vestur-Landeyjum
Gísli fæddist foreldrum sínum, hjónunum Þórönnu
Þorsteinsdóttur frá Álfhólum og Geir Gíslasyni frá Gerðum
13. apríl 1928 að Gerðum hér í Vestur- Landeyjum. Hann
var yngstur fimm systkina, en systkini hans voru: Ágúst,
sem dó í bernsku, Þorsteinn, Guðrún og Þórunn, sem ein er
eftirlifandi. Æskuheimili hans stóð á grunni hins gamla
íslenska bændasamfélags og menningar, sem stóð vörð um
heiðarleika, trúmennsku, samviskusemi, gestrisni og trú-
rækni. Þessi gildi voru lærð heima, en skólagangan í barna-
skóla var stutt, aðeins nokkrir mánuðir á ári í um fjögur ár, sem þó nýttust vel til ævi og
starfa. Þannig var háskólanám fyrir lífið allt á þessum árum numið heima, af foreldrum
og eldri kynslóð, öllum sem á heimilinu voru hverju sinni.
Á þessum grunni byggði Gísli og var sá maður, sem þið þekktuð, maður hógværðar,
trúmennsku og heiðarleika. Hann vann á heimili sínu allt til tvítugsaldurs. Þá fór hann á
vertíð til Keflavíkur og vann síðan þar í nokkra vetur.
Hann kynntist eftirlifandi konu sinni Lilju Jónsdóttur frá Kálfsstöðum í sömu sveit og
hófu þau sambúð upp úr 1960 og giftu sig 1964. Þau bjuggu fyrst að Gerðum, en tóku
síðan við búi foreldra Lilju að Kálfsstöðum 1965, eftir að faðir hennar Jón Einarsson lést
1964. Börnin þeimi fæddust, Guðmundur Þorsteinn 1962, Þórunn Anna 1963, Kristrún
Hrönn 1965, Jónína Gróa 1966 og Gerður Þóra 1968.
Það var nýbúið að byggja upp öll hús að Kálfsstöðum, þannig að tekist var á við rækt-
un jarðarinnar og stækkun búsins, alltaf þau tvö saman Gísli og Lilja, svo samhent og
einhuga í búskapnum, gestrisin, hjálpsöm við nágranna og ákveðin í að hlúa vel að öllum
gróðri og öllum skepnum. Þau voru dýravinir og kenndu börnum sínum þessa vináttu og
virðingu við öll húsdýrin á heimilinu, sem öll eða flest báru sín nöfn og talað var við.
Gísli var góður faðir, sem hafði nægan tíma fyrir börnin sín, þó hann væri alltaf að við
bústörfin, því honum féll nær aldrei verk úr hendi. Hann tók þau á kné sér og fræddi þau
um lífslögmálin öll. Eins var með sumarbörnin að Kálfsstöðum. Þau áttu umhyggju þeirra
beggja og vináttu, sem þau mátu og þakka fyrir að hafa kynnst. Þau áttu gott nágrenni,
þangað sem þau sóttu oft góðan stuðning. Gísli virtist alltaf vera jafn yfirvegaður og
staðfastur, prúðmenni og sannarlega var hægt að treysta orðunum hans Gísla á
Kálfsstöðum. Hann var vinur vina sinna og naut þess að vera með þeim á góðurn stundum.
Tíminn leið. Sonur þeirra, Guðmundur Þorsteinn, flutti til útlanda og eignaðist sitt
heimili og fjölskyldu í Sviss og Kristrún Hrönn flutti að Tungu í Fljótshlíð þar sem hún
eignaðist sitt heimili og fjölskyldu, en hin börnin, dæturnar þrjár, bjuggu með foreldrum
sínum heima. Vegna veikinda Lilju sem urðu fyrir nokkrum árum var Gísli við hlið konu
-163-