Goðasteinn - 01.09.2003, Qupperneq 196

Látnir 2002
Goðasteinn 2003
Sigurgeir var hestamaður ágætur, laginn við hesta, og kom þar glöggt fram innsæi
hans og lagni til að laða fram hið besta í hverjum einstaklingi með festu og jákvæðri
hvatningu. Þetta átti ekki síður við í samskiptum hans við fólk, og sérstaklega ungmennin
skyld og vandalaus sem hjá þeim dvöldu á sumrin, en mörg þeirra bundust þeim hjónum
sterkum tilfinningaböndum og héldu tryggð við fjölskylduna æ síðan. Sigurgeir var enda
góður húsbóndi og kærleiksríkur heimilisfaðir, stóð dyggan vörð um þann garð og gerði
sér far um að láta fólki líða vel í kringum sig. Sigurgeir var staðfastur og traustur maður
að upplagi og ábyrgur að allri gerð, orðheldinn, heiðarlegur og hégómalaus. Hann barst
aldrei á, en rækti af trúmennsku þau störf sem honum voru falin og skoraðist ekki undan
skyldum þegar til hans var leitað.
A Sigurgeir sannaðist vel hið fornkveðna stef Hávamála, að „maður er manns
gaman“. Hann unni á sinn hógværa hátt menningu og listum, og í huga hans skipaði tón-
listin öndvegið. Sjálfur var hann söngelskur og söngvinn, hafði hljómmikla og þýða barí-
tonrödd og tók vel undir söng á mannamótum, hvort heldur var undir réttarvegg eða hér á
kirkjubekknum. Sigurgeir var ljóðelskur maður, og skynjaði bezt hvernig hrynjandi
sönglagsins sameinast ást mannsins á landinu í Ijóðum Davíðs Stefánssonar frá
Fagraskógi, sem var hans eftirlætisskáld.
Eftir langa og farsæla búsetu og búskap í Eystra-Fróðholti tóku þau hjónin þá
ákvörðun vorið 1984 að bregða búi. Þau fluttust þá um sumarið að Borgarsandi 1 á Hellu
þar sem heimili þeirra stóð síðan. Víst var það mikil breyting fyrir fólk „sem aldrei gerði
annað en uppskera og sá“, en þau vistaskipti voru byggð á raunsæju mati þeirra beggja.
Þau sömdu sig vel að þorpslífinu á Hellu og þar átti Sigurgeir góð ár fram á ævikvöldið.
Síst sat hann auðum höndum, því hann starfaði nokkur haust við sauðfjárslátrun, vann
um skeið hjá Rangárvallahreppi og hélt kindur og reiðhesta sér til yndis og ánægju
meðan heilsan leyfði. Mörg sumur sáu þau hjónin um að slá og hirða Oddakirkjugarð af
vandvirkni og natni sem eftir var tekið.
Sigurgeir fékk heilablóðfall síðla árs 1998 og náði sér aldrei að fullu eftir það. Hann
naut endurhæfingar á Reykjalundi í kjölfarið og komst heim á ný, en fluttist á Lund á
Hellu í febrúarmánuði 2000, þar sem hann naut umönnunar og hjúkrunar til dauðadags.
Sigurgeir lézt á Lundi 2. september 2002. Hann var jarðsettur í Odda 14. september.
Sr. Sigurður Jónsson í Odda
-194-