Stjörnur - 01.05.1950, Qupperneq 35

Oráð
Smásaga eftir J. H. Jakobsen
SNJÓRINN lá eins og mjúkur
feldur á torginu. Edith Layton
dró gluggatjaldsröndina í stofunni
til hliðar og gægðist út. Að baki
henni snarkaði í eldinum á arn-
inum og glampar brugðu á leik
um veggi og loft. Það var notalegt
í stofunni þetta kalda vetrar-
kvöld.
— Það er flónska af mér að
vera svona áhyggjufull, hugsaði
hún.
En Frank lá veikur uppi í svefn-
herberginu og hún gat ekki að því
gert, að hún var kvíðin út af hon-
um. Þegar komið var með hann
heim af kvikmyndasalnum í gær,
fölan, skjálfandi og í búningnum,
sem hann hafði notað í hlutverk-
inu, hafði hún beinlínis orðið
hrædd við hann.
☆ ☆☆'írir'ír-ír'ír^'ír-írírír'ír-ír'íMi’tir-íriir
Aumont í herþjónustu að þessu
sinni eða til stríðsloka. Þá var
hann sæmdur heiðursmerki fyrir
afrek sín, og hvarf síðan aftur til
Hollywood. í New York hafði
hann kynnst leikkonunni Mariu
Montez og nú giftu þau sig. Þau
eiga eina dóttur og er ekki annað
vitað, en að þau séu mjög ham-
ingjusöm.
Lungnabólga datt henni strax í
hug. En þegar læknirinn kom
hafði hann sagt, að þetta væri
ekki annað en hastarlegt kvef.
En samt hafði þetta fengið á
hana — þau voru svo heilsu-
hraust, að hún var algerlega ó-
vön veikindum á heimilinu. Börn-
in höfðu sloppið við alla algenga
og venjulega barnasjúkdóma.
Kvef og' hóstakjöltur var það al-
varlegasta, sem að þeim hafði
amað. Hún gerði sér vitanlega
ljóst, að nú þegar hún og Frank
færu að eldast, mættu þau búast
við, að verða veik við og við. En
hvaða bull var þetta. — Þau
voru ekki gömul, og þó að þau
yrðu gömul — hversvegna
skyldu þau þurfa að verða veik
fyrir því? Frank var fjörutíu og
fjögurra og hún varð fertug eftir
mánuð — þetta var enginn aldur.
Hún sneri frá glugganum. Hún
hafði látið dyrnar að dagstofunni
standa í hálfa gátt, svo að hún gæti
heyrt, þegar læknirinn kæmi ofan
frá sjúklingnum. Nú heyrði hún
til hans í stiganum og fór fram í
anddyrið.
— Hvernig líst yður á manninn
minn í dag, læknir?
STJÖRNUR 35