Goðasteinn - 01.09.2010, Blaðsíða 41

39
Goðasteinn 2010
Þetta er ein af myndum vorsins sem ég upplifði. Ég dái þessa frjálsu fugla
sem geta verið hvar í veröldu sem þeir vilja, en velja að koma hingað á þetta
kalda land sem er þeim oft erfitt, tryggð þeirra, söngur og fegurð heillaði mig.
Og ég reyndi að komast í samband við þá. Af þeirri hvöt tók ég eitt sinn gæs-
aregg sem var ungað út heima og fuglinn var um mörg ár vinur okkar. Það er
til saga um þá grágæs. Eftir að ég kom mér upp sumarbústað varð ég eitt sinn
var við að lóa hafði gert sér hreiður nálægt bústaðnum undir einhverjum spítum
sem þar lágu. Að liðnum tíma leit ég í hreiðrið og ungarnir voru þá komnir úr
eggjunum. Það var fallegt að sjá, og ég varð svo heillaður af öllum þeim litum
sem þar voru.
Ég sat bara að hlusta og horfa það á
sem heillaði mína lund.
Það var svo margt sem mátti ég sjá
þann morgun og dýrðlegu stund.
Og síðan ég spurt hefi, starað og spáð
um spor þessa fuglafans,
sem fara á haustin og hafa það ráð
að hverfa til mildara lands.
En fugl er í hjarta með einlæga art
og einlæg og djúp er hans þrá,
til landsins í norðri sem blítt er og bjart
að búa með ungana smá.
Skapari guð minn sem gafst mér að sjá
í góðviðri allt lífið um vor.
nú hneigi ég höfuð í þögulli þrá
og þakka mín vordaga spor.
Elsku litla lóan mín
litrík sá ég börnin þín
öll svo undur smá.
Græna hnoðra og gullin fín
við grassins rót svo mjúkt sem lín
var sólskins staður sá.