Goðasteinn - 01.09.2010, Side 64

62
Goðasteinn 2010
hjá frænda sínum. Það var íslenskt gulrófnafræ sem hann ræktaði sjálfur. Á
þessum árum voru matjurtagarðar yfirleitt framan við bæinn eða húsið ef um
það var að ræða. Víða voru enn burstabæir með torfþaki. Segja má að við lýði
hafi þá verið hinn frægi burstabær, röð stafnþilja sem sneru fram á hlað eins
og sjá má á póstkortum. Snemma á vorin hafði verið borinn áburður í kálgarð-
ana sem svo fékk sinn tíma til þess að næra jarðveginn. Það var mikið verk að
pæla upp garðana með handverkfærum, jafnvel þótt að þeir væru ekki stærri
en svaraði til þarfa heimilisins yfir árið. Þegar búið var að pæla voru mokaðar
götur. Milli þeirra voru svo desin þar sem útsæðið var látið niður í. Oftast var
mulið á desunum með trékvísl til þess að jafna moldina einkanleg þar sem
rófufræi var sáð. Desin voru höfð ívið hæst í miðju til þess að ekki safnaðist í
þeim bleyta í vætutíð.
Á vorin var hlaðið í áveituskurði og þeir lagfærðir ef að þurfa þótti svo að
vatn og frjómagn kæmi yfir engjarnar. Mikil vinna hafði verið lögð í það að
grafa áveituskurði og það svo að undrun sætti því að allt varð að vinna með
handverkfærum, páli og reku. Skurðirnir voru gerðir í samvinnu þeirra sem
af þeim höfðu not. Svonefndir vatnsgarðar héldu svo vatninu stöðugu meðan
áveitan var á. Það voru lágir garðar hér og þar um engjar.
Það var mikið hlakkað til þess að fara á íþróttamót sem ungmennafélag
sveitarinnar hélt í félagi við annað ungmennafélag í nágrannasveit. Þetta var
venjulega hin ánægjulegasta samkoma ef að veður var gott. Yngri sem eldri
nutu þess að hittast og sýna sig og sjá aðra ekki síst unga fólkið. Eftir að sam-
koman var sett og ræðumaður talað var keppt í frjálsum íþróttum og glímu. Ég
held að glíman hafi vakið mesta athygli af þeim íþróttum sem fram fóru enda
átti ungmennafélagið í minni sveit oft góða glímumenn sem báru stundum
sigur úr býtum. Það var góð samvinna milli félaganna og drengskapur ríkti í
leik og keppni. Þegar kveldaði fór eldra fólkið heim með börnin en unga fólkið
undi sér við dans fram eftir kveldi. Þessar samkomur fóru yfirleitt vel fram og
lítið var um drykkjuskap.
Stundum var farið í útreiðartúra fleiri eða færri saman. Farið var í aðrar
sveitir til þess að heimsækja vini og ættingja. Einstaka sinnum var farið ríðandi
inn í Þórsmörk og var það mikið ferðalag. Svo skrapp unga fólkið líka stundum
á böll og íþróttamót í næstu sveitum ef að svo bar undir.
Ég minnist á eina slíka ferð þó að hún væri farin nokkrum árum síðar en sá
tími er ég greini aðallega frá.
Það mun hafa verið að áliðnu vori eða fyrri hluta sumars. Ég var þá 14 eða
15 ára gömul og fékk að fara með bróður mínum, mágkonu og fleira ungu