Goðasteinn - 01.09.2010, Síða 71

69
Goðasteinn 2010
Þeir voru syðsta engjastykkið sem tilheyrði Hildisey og átti austurbær efsta
hluta þeirra. Syðri hluti tilheyrði öðrum bæjum. Ofan við Fossa voru svo Vítin
sem tilheyrðu austurbæ að hluta. Upp af þeim Siggastykki sem tilheyrði vest-
urbæ. Ofan við það voru svo engjar sem tilheyrðu austurbæ og voru austur af
bænum. Ofan við þær voru svo Uppengjar sem heyrðu undir vesturbæ. Þær
voru norðaustur af bænum.
Á mínum bæ hófst engjasláttur alltaf í Siggastykki. Það var tiltölulega slétt
og greiðfært yfirferðar. Þangað var heldur ekki svo ýkja langt að fara að heim-
an eitthvað um 10-15 mínútna gangur.
Á þessum árum voru matmálstímar á öðrum tímum en nú tíðkast. Farið var
á engjar um kl. átta á morgnana og morgunkaffi drukkið áður en farið var á
teig. Um kl. tíu var snæddur morgunverður eða frúkostur eins og sagt var þá.
Maturinn var venjulega flatkökur eða rúgbrauð með einhverju áleggi. Á eftir
var svo skyr eða skyrhræra. Oft var það barn sem færði matinn út á engjar.
Þegar verið var við slátt í Siggastykki var oftast matast við lítið móabarð
sem var suðaustan við svokallaða Siggadælu. Fólkið snéri sér undan golunni
og setti yfirhafnir yfir höfuð sér til skjóls. Manni gat orðið kalt innvortis eftir
skyrið sérstaklega ef að svalt var í veðri. Eftir matinn hvíldi fólk sig um stund
lagðist út af á jörðina og breiddi yfir sig hlífðarflík til skjóls.
Þegar bróðir minn og kona hans hófu búskap var keypt tjald sem haft var
á engjum þegar verið var við heyskap. Þótti það mikil breyting til batnaðar.
Um hádegi var drukkið molakaffi og var það kallað hádegiskaffi. Ekki var
þá höfð löng töf frá verki. Miðdegismatur var snæddur kl. þrjú. Oft var farið
heim í mat sérstaklega áður en tjaldið kom til sögunnar og ef verið var við
slátt í Siggastykki. Fólk hvíldi sig góða stund eftir mat áður en farið var aftur
á teig. Kvöldkaffi var svo drukkið kl. sex. Var þá venjulega molakaffi nema
ef verið var í þurrheyi þá var haft eitthvað brauð með kaffinu. Það var venja
á mínum bæ að standa við slátt til kl. hálftíu á kvöldin. Þá átti fólkið eftir að
fara heim mismunandi langa leið. Þrátt fyrir það að slægjur teldust sæmilegar
var eftirtekjan ekki annað en misjafnlega stórir flekkir með misjafnlega löngu
millibili. Oft þurfti að raka mikið að til þess að úr yrði sæmilegur flekkur. Það
var aðeins á túnum sem að stundum var síbreiða það er að segja einn sam-
felldur flekkur. Þegar verið var að raka á engjum þurfti að vera vel vandvirkur
sem endranær. Stundum þurfti að raka upp úr keldum og það þurfti að hreinsa
vel úr ljáfari.
Þó að úr og klukkur væru komin til sögunnar fyrir löngu kunni eldra fólkið
að fylgjast með tímanum með því að taka mið af sólinni þegar verið var á engj-
um. Þetta var gert með því að athuga hvar skugga manns bæri í fjallahringinn