Goðasteinn - 01.09.2010, Page 76

74
Goðasteinn 2010
Hinn hefðbundni verkahringur hélt áfram. Upp úr miðjum ágúst var farið
að aðgæta hvernig sprottið væri í görðum. Síðla sumars hafði verið slátrað kind
eða tekið í soðið eins og oft var sagt. Það var mikil veisla að fá kjötsúpu með
nýju kjöti og gulrófum.
Um og eftir miðjan september var farið að taka upp úr görðum af fullum
krafti. Það gat munað einhverjum dögum til eða frá eftir aðstæðum. Sælst var
til að taka upp í þurru veðri og áður en von var á næturfrosti. Að sjálfsögðu var
tekið upp með handverkfærum.
Á þessum tíma var þess alltaf von ef að sjór var dauður að bátur frá Eyjum
kæmi upp í Sand. Þegar veifa sást voru höfð snör handtök. Farið var í snarheit-
um að útbúa barnið til ferðar sem hafði verið í sumardvöl upp á landi. Vel man
ég eftir því heima að farið var út í kálgarð og rifnar upp rófur í poka og kart-
öflur í annan. Þetta var sent með barninu, ef til vill með einhverju öðru og kom
upp í kaup um sumarið. Kom þetta sér vel að ég hygg fyrir báða aðila.
Svo leið að réttum. Krakkar hlökkuðu til þess að fá að fara í fyrstu rétt.
Væri gott veður nutu þess bæði ungir og gamlir að sýna sig og sjá aðra. Svo var
tekið sláturfé. Fyrst þegar ég man eftir var það fé sem selt var í sláturhús, rekið
af fótgangandi mönnum alla leið til Reykjavíkur. Tók það eitthvað um 6-7 daga
að komast þangað á þennan hátt. Voru að sjálfsögðu vissir áfangastaðir á þeirri
leið. Svo var farið að aka fénu á bílum og sláturhús kom í heimahéraði.
Alltaf var einhverju fé slátrað heima og það var gert talsvert af slátri. Kjöt
var saltað og reykt og haft síðar sem hátíðarmatur. Til voru þeir sem höfðu
ekki alveg lagt niður þann forna sið að eiga sauði. Ég rétt aðeins man eftir
því að pabbi átti nokkra sauði sér til gamans eins og sagt var. Þeir þóttu góðir
til frálags sem kallað var. Hausar og fætur voru auðvitað sviðin og stundum
var búin til sviðasulta. Ég man það að mér fannst umstangið í kringum slát-
urgerðina spennandi. Maður var snemma látinn hjálpa til eftir því sem hægt
var. Slátur sem átti að geymast til vetrarins var súrsað. Einnig var búin til kæfa
sem var höfð ofan á brauð eða flatkökur. Fannst manni mikið til um það hnoss-
gæti. Ef að stórgripum var slátrað voru búin til bjúgu og þau voru góð eins og
ég hef minnst á.
Á haustin var dyttað að útihúsum og byggð ný ef að þurfa þótti. Einnig voru
bæjarhús lagfærð ef að með þurfti. Þar sem um torfveggi var að ræða komu
kekkirnir sem stungnir höfðu verið um vorið nú í góðar þarfir. Þeir voru nú
orðnir þurrir og hæfilega verkaðir til notkunar. Það var gaman að sjá vegg-
hleðslumann að starfi því að vel varð að vanda til verks. Ekki var notað grjót í
veggi þar sem það var ekki tiltækt eins og fram hefur komið.
Tíminn leið og vetur kom og það leið að því að fé yrði tekið á gjöf. Auðvitað