Goðasteinn - 01.09.2010, Qupperneq 81

79
Goðasteinn 2010
Í skóla var auðvitað farið gangandi á morgnana og svo aftur heim síðdegis.
Ég var ásamt fleiri börnum í umsjá hjónanna í austurbæ á Krossi og minnist
með þakklæti umhyggju þeirra.
Ég var níu ára þegar ég byrjaði í skóla og var þá aðeins í nokkra daga fyrir
vorpróf. Áður hafði frændi minn ungi maðurinn í austurbæ veitt mér svolitla
tilsögn fyrir skólanámið. Móðir mín hafði þá kennt mér að lesa. Þegar ég var
tíu ára var ég ein míns liðs frá Stóru-Hildisey. Eftir að ábúendaskipti urðu í
austurbæ gat ég orðið börnum þaðan samferða í skóla. Síðasta veturinn minn
í barnaskóla var ég eina viku austur í sveit hjá frændfólki mínu sem þar bjó.
Þá var verið að kenna í austursveitinni og þar fór ég í skóla til þess að lengja
námið ofurlítið. Börn hjónanna sem ég dvaldi hjá áttu þá að sækja skóla svo
að ég gat orðið þeim samferða. Þetta var skemmtileg vika sem ég minnist með
ánægju.
Ég á góðar minningar frá þessum skólaárum. Þá voru bundin vináttubönd
sem hafa varað fram á þennan dag og endast vonandi meðan lifað er.
Eftir jól og áramót leið að því að menn færu að fara til vers. Eins og ég hef
áður minnst á var bróðir minn einn af þeim sem fór á vertíð til Eyja. Við sökn-
uðum hans þegar hann fór og fórum svo að hlakka til þess að hann kæmi aftur.
Alltaf færði hann okkur heima einhverjar gjafir þegar hann kom heim úr veri.
Það var töluvert um það að unga fólkið færi burt úr sveitinni í einhverja atvinnu
á vetrin. Seinni hluta vetrar var því fáförulla og minna um gestakomur.
Því var ávallt fagnað þegar dag tók að lengja og skammdegsimyrkrið hörfaði.
Svo kom blessuð páskahátíðin og þá var farið til kirkju ef að veður leyfði.
Á páskadag var höfð tilbreyting í mat og drykk ef unnt var. Ég man að ég
fékk alltaf súkkulaði og góðar kökur með. Ekki gleymdist heldur að hafa gott
orð um hönd á heimilinu. Síðast á vökunni las móðir mín venjulega hugvekju.
Á föstunni voru lesnir Passíusálmar og hugvekjur dr. Péturs Péturssonar. Á
eftir var farið með bæn og Faðir vor.
Á sunnudögum var stundum lesinn húslestur sem mér fannst stöku sinnum
dálítið langur. Maður sat samt stilltur og prúður undir lestrinum hvað sem taut-
aði og beið eftir að honum lyki ef að gott veður var úti. Ég held samt ef að á
allt er litið að maður hafi haft gott af því að læra að beygja sig undir aga og að
bera virðingu fyrir Guðsorði.
Móðir mín kenndi mér Faðir vor og signigu , morgun- og kvöldbænir. Þegar
komið var út fyrst á morgnana átti maður að snúa sér móti austri og signa sig.
Mér var líka kennd bæn fyrir og eftir máltíð. Áður en byrjað var að borða átti
að segja: „Guð blessi mig og mína fæðu.“ Eftir mat átti að segja: „Guði sé lof
fyrir mat og drykk og alla góða hluti.“