Goðasteinn - 01.09.2010, Side 145

143
Goðasteinn 2010
var fákunnátta mín um staðinn, að Gammabrekku kannaðist ég ekki við, og átti
ég því ógengið á hana nokkur ár enn.
Til að gera langa sögu stutta, þá atvikaðist það svo, eftir að ég lauk embætt-
isprófi í guðfræði vorið 1988, að ég vígðist til Patreksfjarðar þá um sumarið,
og þjónaði næstu þrjú árin því ágæta fólki sem byggir vestustu sveitir Íslands,
Patreksfirði, Tálknafirði, Rauðasandshreppi og Barðaströnd, og sinnti lengst
af tveimur prestaköllum, því þá var enn prestaskortur á Íslandi og sum brauð
var hreinlega ekki sótt um þótt losnuðu, og fáir um hvert þeirra. Hugsunin
var því sú meðal ungra presta, að það væri fremur auðvelt að fá embætti, og
jafnvel ekki mikið mál að færa sig til í starfi. Enda þótt okkur líkaði vel við
sérstætt mannlíf og stórbrotna náttúru Vestfjarða, þá bjó í mér sveitamaðurinn
sem langaði öðrum þræði til að sameina prestsþjónustu og sveitabúskap. Lengi
hafði ég reyndar hugsað um hið glæsilega prestsból á Breiðabólstað í Fljótshlíð
sem áfangastað minn í þeim efnum, en þar sannaðist hið gamalkveðna stef, að
maðurinn ályktar, en Guð ræður. Þegar það spurðist út á úthallanda ári 1990 að
Oddi yrði laus um áramót, fór ég smám saman að venja mig við þá tilhugsun
að sækja þangað – og um leið burt frá söfnuðum mínum fyrir vestan, og þar
kynntist ég þeirri skrýtnu blöndu af söknuði og eftirvæntingu, þegar fyrir lá að
umsókn mín um Oddaprestakall hafði hlotið brautargengi á kjörmannafundi í
prestakallinu. Valið var ekki flókið, því ég var einn um hituna, og þó svo að
kjörmenn Stórólfshvolssóknar, sem þá tilheyrði Odda, hefðu ákveðið að nota
kjörmannafundinn í kirkjupólitískum tilgangi og sniðganga hann, þá hlaut ég
bindandi kosningu með öllum 16 atkvæðum greiddum – en hefði annars hlotið
26! Þessi aðgerð kjörmanna Stórólfshvolssafnaðar beindist þó ekki að mér pers-
ónulega, heldur henni ætlað að mótmæla frestun á gildistöku ákvæðis í lögum
um skipan prestakalla og prófastsdæma og um starfsmenn þjóðkirkju Íslands
(62/1990) sem fól í sér þá breytingu á skipan prestakalla í Rangárþingi að Stór-
ólfshvolssókn skyldi færð úr Oddaprestakalli í Breiðabólsstaðarprestakall. Sitj-
andi kirkjumálaráðherra hafði frestað þessu, skv. heimild í lögum, og varð svo
enn um hríð næstu árin.
Hér verður einnig að halda til haga þeirri staðreynd, að litlu fyrir kjör-
mannafundinn gerði hið annálaða febrúarveður; mikinn suðaustanhvell hinn
4. febrúar 1991. Splundraði hann fjárhúsunum í Odda svo þar stóð ekki steinn
yfir steini. Dofnaði þá nokkuð yfir búskaparáformum mínum í bili, og enn meir
þegar gamla fjósið sem nýtt hafði verið sem fjárhús, og stóð vestan við bæinn,
var jafnað við jörðu undir eins og lóðin umhverfis prestsbústaðinn var lagfærð í
tengslum við endurbætur á prestshúsinu, skömmu áður en ég kom að staðnum.
Herra Ólafur Skúlason biskup – blessuð sé minning hans – féllst á að gefa