Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 14.06.1987, Síða 15

sjómannskonum á þessum árum
hjá mér. Þetta hefur nú sem betur
fer allt breyst til hins betra núna
og mikiöbetraaöfylgjast meðen
áöur var. Það gat oft verið erfitt á
þessum árum að fylgjast meö
bátunum hér fyrir utan, áöur en
höfnin varð eins og hún er í dag.
Á þeim tíma varö að sæta lagi aö
ná landi og efeitthvað varafveðri
uröu þeir að bíöa það af sér, oft
þreyttir eftir erfiðan dag.”
Hvernig varfélagslífið á þessum
árum?
”Það var mjög gott. Þaö voru
reglulega haldnarskemmtanirog
í þá daga var fariö gangandi á
böllinn og þau stóðu oft fram á
rauöa nótt. Svo var starfandi hér
kvenfélag, slysavarnardeild o.fl.
og það voru margir sem lögðu
hönd á plóg viö að koma þessum Mb’Hrönn #em Guftmundur Jensson keyptl 1942 á#amt Jóhannl Kri*t|áns-
félögum upp.” 4X01, stjúpa sinum.
Það er farið að halla í kvöld-
matinn og við erum ásátt um að
þetta sé nóg aö sinni. Sjálfsagt
hefðum við getað talað af okkur
kvöldmatinn og setið fram á
kvöld. Ég kveð Jóhönnu og
þakka henni fyrir spjalliö, en læt
svo fylgja með að ef til vill komist
nú ekki allt til skila, því frá mörgu
hefur hún að segja. "Ég læt það
mér í léttu rúmi liggja, ef þá
einhver nennir að lesa þetta,”
segir hún, um leið og hún kveður
mig. Það er í senn fróðlegt og
skemmtilegt að ræða við konu
eins og Jóhönnu Kristjánsdóttur,
sem lifað hefur timana tvenna
og fylgst með og tekiö þátt í þeim
breytingum sem íslenskt
þjóðfélag hefurtekiðáumliönum
árum. Svo lítið brot af því sem
Jóhanna hafði fráað segja kemur
fram hér að ofan. Skrifa hefði
mátt mun stærri grein en þessa til
þess að koma öllu því til skila sem
þurft hefði að gera, en hér verður
að láta staðar numið. Ef til vill
bætir einhver annar um betur og
kemur á blað þeim fróðleik sem
Jóhanna og hennar kynslóö
hefur frá aö segja.
Ólafur Arnfjörð.
Mb. Egflf keyptur 1948.
15