Skógræktarritið - 15.05.2005, Síða 12

Frá aSalfundi á Kirkjubœjarklaustri 1984 en þar var Vigdís gerö aö heiSursfélaga Skógræktarféiags
íslands. Mynd: S.B/.
Sem heiöursfélagi hefur Vigdís setiö marga aöalfundi Skógrœktarfélags íslands. Hér er hún á
aöalfundi félagsins á FlúSum 1990 í hópi fulltrúa norrænna systurfélaga, ásamt Steingrími
Hermannssyni þáv. forsælisráSherra og Eddu konu hans. Hulda Valtýsdóttir, þáv. formaöur
Skógræktarfélags íslands, lengst t.h. Mynd: Kristín Gunnarsdóttir.
míns. Finnboga Rúts Þorvalds-
sonar, sem var verkfræðingur.
Hann var alltaf að benda okkur á
örnefni sem vfsuðu í skóga, en
þar var enginn skógur. Hann var
lfka vel lesinn í íslendinga-
sögunum og ég man eftir því sem
barn að hann var oft að bregða
upp myndum af skógivöxnum
hlíðum. Undir Hafnarfjalli hefði
verið svo þéttur skógur að forn-
menn þurftu að taka á sig krók
upp yfir fjallið til að komast á
Þingvöll.
Landið skal klætt skógi
Eftir því sem ég þroskast fer mig
því að langa f skóg- og trjá-
gróðurinn ekki síst vegna þess
sem áður er getið. Ég lét mig
dreyma um skóg eins og ég hafði
séð hann á myndum frá
útlöndum. Þessar myndir halda
áfram að vera til f huganum að
einhverju leyti og þegar ég held
sfðan út á braut leikhússins þá
þroska ég með mér að setja á
svið í myndum allar mínar
hugsjónir, skógurinn var ein af
þeim. Nú erum við þó alin upp
við alveg gríðarlega svartsýni.
Okkur var talin trú um það að
ekkert mundi vaxa á íslandi. Ég
man þegar trjágöngin hér við
Háskólann voru tiltölulega ný og
eins þegar gróðursett var í
Hljómskálagarðinn þá hvarflaði
ekki að fólki að þetta mundi vaxa.
Nú eru þetta glæsileg trjágöng
með skjóli og yndissvæði í
Hljómskálagarðinum.
Færi þeim tré
f upphafi forsetatíðar minnar
ákveð ég að heimsækja fyrst
fámennustu sýslur landsins.
Ég hafði spurnir af því að fólk
ætlaði að gefa mér gjafir og fer
þá að velta fyrir mér hvað ég geti
gefið í staðinn sem hægt væri að
skilja eftir í héraði án þess að
það færi endilega inn á safn. Ég
10
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2005