Skógræktarritið - 15.10.2019, Side 84

SKÓGRÆKTARRITIÐ 201982
landbúnaðarins. Þetta mál kom síðan til
kasta Búnaðarþings og fékk þar jákvæðar
viðtökur. Það merkilega er að þetta er árum
áður en skógrækt fer að vaxa verulega
fiskur um hrygg sem sérstök búgrein meðal
bænda og annarra landeigenda á Íslandi.
Mundi var afar glaðsinna maður og kom
auðveldlega auga á spaugilegar hliðar
mannlífsins. Því til sannindamerkis nefni
ég hér eitt atvik af mörgum. Það var á
aðalfundi Skógræktarfélags Borgarfjarðar
1989 að undirritaður var fundarstjóri og
Ragnar heitinn Olgeirsson var þá formaður
félagsins frá 1988 og áður gjaldkeri
þess í nokkur ár. Mundi var gjaldkeri
frá aðalfundi 1988 en vildi eðlilega að
Ragnar læsi reikninga þá sem hann hafði
fært og bar ábyrgð á. Í þessu samhengi
segir Mundi sposkur á svip að Ragnar sé
tvöfaldur, „hann er sko tvöfaldur hann
Ragnar“ í þeirri merkingu auðvitað að
Ragnar gegndi þarna tvöföldu hlutverki.
Seinna á fundinum gaukar Bjarni Valtýr
Guðjónsson frá Svarfhóli á Mýrum, skáld
gott, bréfmiða upp á fundarstjóraborðið
með eftirfarandi vísu:
Guðmundar hreyfði sér hugmynda forðinn
í hreinleika og ró.
Orðafars listar hans leiftraði korðinn,
hann lítt undan dró.
En telja að Ragnar sé tvöfaldur orðinn,
er tæplega nóg.
Ég las vísuna fyrir fundarmenn og
Ragnar rak þá upp einn af sínum alkunnu
hrossahlátrum og hafði gaman af.
Fundarritarinn, skáldið og allsherjargoðinn
Sveinbjörn Beinteinsson á Draghálsi, hló í
skeggið og Mundi kímdi.
Það væri hægt að halda lengi áfram í
upprifjunum á skemmtilegum atvikum frá
þessum árum, en rúmsins vegna skal hér
staðar numið.
Eitt vil ég nefna sem einkenndi Munda
og Gyðu, en það er hve dugleg þau voru að
sækja hinar margvíslegu samkomur innan
formannssæti í Skógræktarfélaginu og starf
þess var þróttmikið þau ár sem hann stýrði
því. Það er af mörgu að taka í þeim efnum
og fátt eitt skal dregið fram í þessari grein,
en nefna vil ég þó að Guðmundur var mjög
duglegur að afla fjár fyrir félagið, sem eðli
máls samkvæmt er ein af undirstöðum
öflugs starfs. Ég sagði stundum við Munda
í gamni að hann aflaði en ég eyddi. Mundi
beitti sér fyrir endurskoðun samninga milli
félagsins og landeigenda sex skógarreita
félagsins og lögformlegum frágangi þeirra
þar sem þörf var á. Sérstakt átak var gert
í viðhaldi girðinga og virkjaði hann menn
úr næsta nágrenni skógarreitanna í því
sambandi. Daníelslundur við Svignaskarð,
megin stolt Skógræktarfélags Borgar-
fjarðar, fékk verulega „andlitslyftingu“ á
þessum árum, með grisjunum, stígagerðum
og bættu aðgengi fyrir félagsmenn og
vegfarendur með það fyrir augum að hann
nýttist sem bezt til útivistar. Daníelslundur
var fyrsta svæðið á landinu, sem var
opnað sem „Opinn skógur“, átaksverkefni
Skógræktarfélags Íslands og héraðsskóg-
ræktarfélaganna, með stuðningi nokkurra
fyrirtækja, um opnun skóga sem útivistar-
svæða fyrir almenning. Guðmundur var
sérlega áhugasamur um þetta verkefni
og alla tíð lagði hann sérstaka alúð við
Daníelslund. Mér er í minni þá hann með
rökfestu og fylgni gat sannfært stjórn-
endur Vegagerðar ríkisins í Borgarnesi um
nauðsyn þess og ágæti að gera rúmgott
bílastæði við Daníelslund til hagsbóta
vegfarendum sem nota vildu skóginn sem
áningarstað. Ferðir hans voru margar á
skrifstofu Vegagerðarinnar þessu samfara.
Í mörg ár sá hann um eftirlit og hreinsun
á rusli í Daníelslundi yfir sumarmánuðina.
Það lýsir framsýni Munda að árið 1983
flytur hann tillögu á aðalfundi Skógræktar-
félags Borgarfjarðar sem beint var til
Skógræktarfélags Íslands, og aðalfundur
þess samþykkti, um að réttarstaða
skógræktar sem búgreinar yrði skoðuð
með hliðsjón af stöðu annarra greina