Háðfuglinn - 01.07.1949, Blaðsíða 12
„A ungvuaðsíður er
gaman að rœða drang-
eyjarvist, ekki sísl við
jafngáfaðan og skemmti-
legan mann og höfund
Grettissögu“.
H. K. L. Tímarit Máls og
menningar, 2. hefti 1949.
Bóndinn í Styrkjakoti.
Frarnhald af bls. 8.
koti og sneri sér að mönnunum sem áttu borðið.
„Mundti mennirnir taka það illa upp, ef ég
kveddi þá og þakkaði fyrir mig?“ Því að fólkið
í Vegleysusveit beið eftir sínu orgeli. — En
mennirnir héldu bara áfram að iilæja og tala
um hinn rétta lnimor. „Juppí“, sögðu menn-
irnir, „juppí-í-í, gamli vinur“ og slógu liann
elskulega á bakið. Svo var þjónninn kominn.
„Ef þið steinhaldið ekki kjafti“, sagði þjónn-
inn, „þá verður ykkur öllum sparkað út eins
og skot“.
Þetta ávarp kom dálítið flatt upp á bóndann
í Styrkjakoti. — Reyndar vildi liann ekki mæla
á móti því að síendurtekin juppí þessara nranna
væru komin út í öfgar. En það var þá einnig
aðgætandi að meginhluti samkvæmisins var
jafnfjarri því og þeir að steinhalda kjafti. Við
hvert eitt borð sat ofsakátt juppí-fólk, já, til-
gangur samkvæmisins virtist bókstaflega vera
juppí og meira juppí, og þar af leiðandi virk-
aði þessi hótun þjónsins ekki ósvipað því ef
til dæmis meðhjálpari Vegleysusveitar hefði vað-
ið franran að söfnuðinum og viljað sparka hon-
um út, í hegningarskyni fyrir að taka undir
með kirkjukórnum. — Sömuleiðis fannst bónd-
anum að fulla virðingu bæri að bera fyrir þeirri
staðreynd að mennirnir áttu borðið. Nenra þá
búið væri að afneita eignaréttinunr eins og öðru
í þessari borg?
Eir svo konr það upp úr kafinu að þjónninn
og mennirnir voru gamlir kunningjar. Menn-
irnir ávörpuðu þjóninn með gælunafni og sögðu
honunr að koma með tvær flöskur af þessu
venjulega. Þjónninn fór og konr aftur með tv;er
flöskur af þessu venjulega og gerði sig í engu
líklegan til að sparka mönnunum út. — Senni-
lega lrafði hótun hans aklrei átt að skiljast öðru-
vísi en sem hvert annað formsatriði.
Mennirnir helltu þessu venjulega í glös senr
stóðu á borðinu, tóku svo hver sitt glas, fengu
bóndanum eitt, sögðu „Juppí, gamli vinur,
skál l'yrir leyndardómum formsins“ og drukku
J2
HÁÐFUGLINN