Freyja - 01.12.1901, Blaðsíða 6

riŒTJA
z<b.f
Þetta blámilda blikr sero í bikarnum skín
—djúpt,. sem bros ytir auðsbðum harrn—
það er yiðlitið bans, jjegar horfði til inín
t>að ið biruista sinnr slokknandi hvanu-
,tVjí- þú borffr í gi'öf,. vilt ei himíninn sjS,
þvi er hug. þínum missirinn s&r—
ffir það bótalaust böl, ef að bara ég &
þessi blóm, þessi ljóð, þessi tár/
IV.
3. okt. l'DOr.
Eg kveð þígsumar, haust, ég heilsa' þér,
af hnjúknum þeim, sem landameiki er.
Að baki liggur sveitin sumar-löng,
með sólskinsmergna’ og þýðan lóu-sbng.
En við mér Wasfr sóki' — ei sjónar vír,.
því sólarlag er þar í miðri hl-íð.
En trú þú ei ég hnugginn harmfgmnd
þó balli o’ní kvöidskugganna iand.
?ið Tierra íands þess hef ég löngu sæat
og honnm treysti — Við höfum áöur msezt•
Mín kveðja' Vís til vinar horftns err
vel fer um þigr hvar sem helzt þú fer,
Og húir var alveg svona þetta sínrry
er seinast kvaddi fitla drengfnn mimr.
En Iand lians máske mér þó ljúfra var,.
og moldin kærri, fyrst fiann bvílir þar..
Að þurfa’ að snúa heím á íeíð tii harms>
þó hugur kviði ekkaþrungins barms.
f>áer það víst,-þeim undan því ei vék,.
að óbœtt sorg er karlmennskunni þrek,
Stephan. G. Stephan.ssoíí',