Freyja - 01.12.1901, Blaðsíða 14

Iv A i { M i:i . NJOS\ A 1« í
Fratiihald.
á fcr ínn að Knna ftana,”- sagði BanJninn og gekic inn <><r .Jrnf
rcw á eftir. Hösalía, sem vissi liver kominn var og- á hwrju hún ár.r.5
ton, bjösig undir þessa r.ýju skapraunsera hfm jv> hafði engin riJk til.
,,Rósalíar“' sagði faðir bennar er hann kom upp, með riwhí, sem titr-
aði af gremju og stiliti hann sig þó eftir megni. „Wi kemnr vvndir
fins herm nieð mér.“
„Kg á ekkert hcimili, herra rninh/1 svaraði riún.
„Svo,áttu þá hvergi heiina/ Ef Þú gjörir svo vel að koma aieö mér,
skal ég sýna þér Irvar þú Att hcimi Eg vonti þi neyðir mig eicki til að
bcita valtli við þig “
Baróninn, scnv liafði tekið i liandlegginn á henni þegnr h»m» koin
t n, herti m’i svo á takinu, að hfin rak upp bljóð ogsleit sig ;»f Ivmvura.
Ílaróninn var í þann veginn að þrita til liennar aftur, þegar Antl-
rcvv gekk á mlili þeirra og sagði í kultlaiegum en einbeittmn y<>ni:
„Þfer iíðst ekki að meiða liana í íiiínum hfisum, lierra vninn.“
„Og hverert þú, að þú dirfistað tahi þannig til min.“ wpti l>ar<>n-
inn og sýndi sig í að slá Ándrew.
„Eg er húshóndi í þessu húsi, £ svarði Iiann rólega.
„Sjáðu nm sjálfann þig lmiiding'mn þinn,“ grenjaði haróuinn og‘
steitti hnefana.
„Þúr erhetra að leggja höft á tungix þína, herra mimi, aunars h'gg'
ég þig hferra á gólfið eins og nnmn, er sýndi sig í því að rama mig-
þvi ég er reiður og til í allt,“ svaraði hann.
Uaróninn mældi Andrew með augnnum, < n Ieizt liann ekki árentii-
iegur, og hopaði á lueii. ívósaliH si a ekke. t go;t mundi stafa af dvöl
sinni þar, og óttiðist enda, að Andrew hlifðl ckki k:.rlinnin efþeir færu
saman. 9vo þegar baróninn spurði hana enn þi eiiiu siimi hvort húi*
væri til að fara, játti hfin þvf.
„Vertn sæl, elskn vina. min, gað launí ykkitr athi ykkar iijálp cg'
meðlíðuu. Biddu fyrir nifer ef við sjáumst altlrei —“ sagði Kósalia við
Kate en korast ekki lengra þvi sorgin hefti raál hennar. Með það fór
liún út án þess að lita til liægri vða vinstri og gekk svo rakieiðis heim.
Fyrst hfelt b.iróniim að bfin íetlaði að reynaað strjúka, er hann sá
liana ganga lieim, gekk liann eftir lienni án þess að taia ti! liennai*.
Rósalía gekk tii herher, is sins og vonaði að hafa þar friðland, en
þnð brást, því faðir hennar le t inn til lumnar og s.-igði:
„Eg vona þfer sé þó óiiætt i nótt.“ Aieð þ ið f.ii* iuv.m út aftur. Uós-
alia var þreytt á sál <>g likaina og* lagði sig þvi út af, en sofnaði eitki
f.vr en untlir dag. En sá svefn livíldi hana ekki. þvi liana dreymdi alls-
konar vofur og óíieskjnr er ýinist ofsóktu liana eða Róhert
Þegar líósalia var nýiega vökuuð ltom matlama Iíeed iim ogspurði
livort l:ún vilili ekki eitthvað aö liorða. Kósalia varð orðlauser lifiu sá