Freyja - 01.12.1901, Blaðsíða 18

218
FP.ETJA
Kjallaraplan tan,
(12—7—1886.)
Heíll sé þór Iriinmsíns-sóf.
lleill sé þér, blásandi vinclar,
Heill sé þér svaíandi skfir,
sem sumarrósirnar nærir.
Starfsðma, sterkustn ðfi,
mcð styrkleik'a ykkar þiö vekiö
aiheimsína inndæla skrant,
nrtir af sérhverri tegnncl
á vorin þið ieiðið til lífsr
hvað lúið sig- hvíidi nm vetur.
Eng'in svoiðgræií og frjc>,
akrar og laufþéttir skógar
lofa það Kfgandi afl,
sem líiið því veitti að nýju,
og blðmin svobroshýr og frfð
börnnnum mannanna skeimntaf,
er ganga þau blóma um bcð
og beztu sér rósirnar t£na.
Þær siitna þfi reyndar af rót,
— en rósín ei fevíðir að deyjæ
ef aðeins að valin bún var —
Mn vsensta og ííka bin bezta
og fríðasta, er fannst þar í lund,
svo fær iiún oft Kflð að kveðja
borin !i ástvínar bann,
eða brennd af unnustu táruin,
Gott er að láta svo líf,
fofuð og elskuð að vera.
Oft ftef* ég öfundað þær
eg, sena er kjailara-planta
inögur og máttlaus og hvít,
merglaus og sýnist við dauða.
Aldrei ég sé þig nú, Sólf
Þú svaiar mér helclur eir Vírtdurí
Alein ég útunclan verð.
Engínn míg regndropi nærir.