Freyja - 01.12.1901, Blaðsíða 13

TTi'KYJA
213
•og hjartans frið og ró,
sem dauðir, snauðir drafna
í dinnnri grafai'-þró.
Þótt lveimur h&U mfn freistö
>og hætt sé skerjnm vdð,
•ég alvalds-aðstoð treysti
•og algæzkuna bið
um lrelgann móð og 'lireysti
<um hjartans ró og irið.
:Svo fjSlina lsst ég 'fijóta
tum forlaganna dröfn,
-unz boðar og blindsker jsrjóta
og ber í friðarhöfn,
,þar vindar vserð-ei róta,
iþar veðrin oru jöfn.
SlGURÐUE J. JÓHA.NNESSOR.
ILLT OJ UOTT.
•ILLT.
illlt er að sjást á illra fund.
‘Iliter að dást aö 'þræla lund.
Illt er að fást við óþjál sprund.
Hllt er að kljást við galinn hund
Tllt er að bera álögur.
Ult er að vera kúgaður.
■Tllt er að gerast ódrengur.
’Tllt er að þéra mannfýlur.
GOTT.
Gott er að sjást ágóðra fund.
Gott er að dást að spekings lunit.
Gott er aðfást við göfug sprund.
■Gott er að kljást við tryggan htind
■•Gott er að vera gagnlegur.
Gott er að bera þjóðskyldur.
Vænt er að gerast guðs-vinur.
Gott er að þéra mannbaldur.
Skjprður T. Jóhannesson.