Freyja - 01.12.1901, Blaðsíða 17

PliKYJA
217
*nor|,un.“
„Getum við etcki látið einhvern annan gjöra það?“
,,Ég liélt þú renndir grun í að á þvf er ofurlítill lia;ngur,“ svaraði
baróninn kuldtiega.
„Eg veit það, en þú, sem faðir hennar hefur lögin á þfna hlið,“
„Getur verið. Ég efast nú samt um að við mættum trúa nokkrum
presti fyrir verkinu, sérstaklega ef hún skyldi neita að svara spurning-
unum,"
„Mundi húu þora að neita?“
„Þora! Þú ættir að vita að hún þoiir allt, og enginn mannlegur
rnáttur kemur henni til að opna munninn ef Iienni dettur í hug aðgjöra
það ekkú HCn er alvegeins og tnóðir hennar — alvegeins! Mikill þ<5
hel...... asni gat ég verið!“
„Ha! hvað segirðu, herra niinn7“
„Ég var að tala við sj&lfann mig,“ muldraði baróninn.
,,Hum,“ sagði Elroy, ogsvo sátu báðir þegjandi nokkra stund.
„Þetta gjörir nú eiginiega ekki mikið til, því á morgun getum við
þó látið gjöra það. Forlðgin iíta út fyrir að vera okkur vinveitt.“
„Já, nú höfum við þó ekkert að óttast,“ svaraði Elroy.
„Yið höfum sigrað, stúlkan er 4 okkarvaldi og uppreistannenn-
írnir á leiðinni til gálgans," sagði baróninn ineð 4herziu.“
„Það hlýturað vera, en er nú stúlkunni ó!iætt?“
„Ó, henni er óhætt, hún er undir uinsjón þoirrar konu æm óhætt
er að trúa.K
Meðan þessu fórfram, sat Rósalfa f fangelsi sinuogbeið komu föður
síns. Hann kom á endanuin með sigurbros á vörum og sagði,-
„Jæja, ungfrú uppreist! hverníg Ifður þér7“
„Mjög illa, herra minn,“ og horfði svo þegjandi á föður sinn.
„Það er siæmt, ög vonaði samt að þú næðir þér við að koma heim.“
Rósalía fann að þetta voru oið sigurvegarans sem hælist um yftr
'dgri sínum.
„Hið miklaaugnablik, scm kemur fyrir flesta einhveratfma & æf-
inni, bíður þfn. Ég kem til að láta þig vita, að í fyrramálið verðið þið
gefin saman, svo þú getir búið þig undir það. Þér erekki tit neins að
þrjózkast, því hetdur en bíða lengur, gef cg ykkur saraan sjálfur.“
„Þú!“ Endurtók Rósalía alveghissa.
„Já, ég! Ég het' vald tii þess og gjöri það ef á liggur, þó ég vilji
heldur að einhver annar gjöri það, enda er og annar maður til þess ráð-
inn. Og á morguri verður það, seint eða snem<ua.“
RósaJía svaraði engu svo baróninn stóð upp og fór.
líósalíu leið illa alían þenna dag. Undir kvöldíð settist hún við
gluggann á lierlergi sínu og létsig dreyina um liöna sælu og hamingju
(Framh.næstJ.